Söz Yaşlarım

[Verse 1]
Cennetimin çeşmelerini kuruttun
Bu susuzluk beni boğarken sığındıklarıma vuruldum, durum bu
Kuruldum bir oyuncak gibi
Tutukluk yapan silahım yüzünden her gün evde canlı bulundum, yoruldum!
Doyurdum karnımı da bu benim elimdeydi
Ruhun ilgi bekliyorken onlar kiminleydi
Derindekine nasılsın demeyenin nefsi kibirleydi bil ki
Artık her kapıyı tekmeyle açarım kilit yerini unuttum
Frenleri patlamış bir kamyon içindeyim sanki
Onlarca bir kalyon yolunda, kaybolmaların ortasında
Kaynaklarımın arkasında saklı kalan cesaretim
Bir de karyolamın atan yaylarından restore ettiğim sinir sistemlerim...
Karardı listem benim
Duman yarınlarıma çektiğim bir sis perdesi
Gerçekleri gizler misin
Hala olacakları bilmez gibi

[Verse 2]
Balıkçıların oltalarını kıran kader
Nedense benim en zor anlarımda elime verdi kalem
Ve satır başlarıyla doldu kafamın her bir karesi
Neden nokta koyduranlar utanmadı da geldi keder?
Denge menge yoktu dostum yolumuz engebeden
Dengi dengineydi davul, zurna görse gelemem engele ben der
Zorla kimse rengi renge katamaz ilgilenenler
Küvette kayıklarını haydamıyorlar ertelemekten
Evrenin çağrılarına kulak verin
Ya da evlenin ve çocuğunuza kucak gerin
En derinlerim yanan bir ocak gibi ve
Ben de rap’ime kıçımı buradan kurtaracak bir uçak dedim
Çünkü ışıkları da yoktu dostum artık bu caddenin
Mücadelemin ortasında tutmamıştı kuşak belim
Şeytana sırtıma saplasın diye bir bıçak verin
N'olacak hiçbir acı rap yapamamak kadar sıcak değil!