Son Şans

Yasakladım gülüşlerimi sığmayacak kaderime
Hiçbir ahenkle dans ederken üzüldüğüm kalbe kilit vurdum
Şimdi git deyince gitmek olmaz
Zaten öyle bir yangından sağ çıkılmaz
Ağır geldi en yakın mesafelerden uzak durmak
Sonbahardan öteye geçemedik kapandı onca yol
Yarınlar için ümitliyim bahar başlar belki bir gün
İçimdeki tüm çiçekler yeşerir zamanla korkma
Serseriyken haykırırdım en zamansız olay
Kanımdan değilken kendi kendime canımdan kopardığım
Bir gece vakti yakılmasın fotoğrafım
Yıllara sürgün düşür ki yaktığın yer yol almasın

Git desemde gitme sisliydi bakışların
Hayli yorgun adımların bu son şansın

Git desemde gitme sisliydi bakışların
Hayli yorgun adımların bu son şansın

Dört dakikalık şiirlerde yağmur olup damlar hüzün
Sokak lambalarına bakıp sabahı düşün
Sonra bir sirenle polis yanaşsın şüpheli şahısa dönüş
Sonrası mağlum attığın çığlıklarda kayboluşun
Siyah beyaz bir resimin renkli fırçalarıda olsa
Bir çocuğun uçurtmasına rüzgar esmiyorsa
Ki mermiyi hazır edipde tetiği çekemiyorsan
Yıllara sürün düşür ki yaktığın yer yol almasın
Biliyorum hatalarımı gitmek hiç reva değil
Nefes almıyorsam ölmekte çare değil
Son bir şansım var artık gururumdan yerim kendi kabahatimi
Özlediğim tek şey her an adımı sayıklaman
Şimdi nefret eder gibi göz yaşların
Bu son satırlar içimden gelen bir masal
İster bunla uyu ister hemen kapat

Git desemde gitme sisliydi bakışların
Hayli yorgun adımların bu son şansın

Git desemde gitme sisliydi bakışların
Hayli yorgun adımların bu son şansın