Σκόνη (Skonh)

Έχω ανάγκη να ξεσπάσω
Τα τελευταία βράδια είναι δύσκολα, παλεύω στο ξημέρωμα να φτάσω
Οι προσπάθειες ν'αλλάξω δε βγάλανε πουθενά
Έχω παρέα δυο τσιγάρα, ένα ποτήρι κι έναν τάσο

Ένα άρρωστο πάθος ν'ανατινάζω ό,τι βρίσκεται κοντά μου
Ετοιμάζω τα πράγματά μου για να φύγω, απομόνωση
Δε φτάνει πια στο σάκο η εκτόνωση
Είμαι το έντομο που βγήκε ζωντανό μέσα από την απεντόμωση

Τα αυτιά τους έχουν μόνωση, αν είχα ποτέ στήριγμα ήσουν μόνο εσύ
Μόνο εσύ, αυτό και τίποτα άλλο
Ζω μέσα σ'ένα πεθαμένο περιβάλλον
Και η τέλεια λύση ήταν την τελεία να βάλω

Κάπου ανάμεσα σε σένα και σε μένα
Μάνα τα'χω χαμένα
Τα όνειρά μου είναι φυλακισμένα σε ανθρώπους που τους έδιωξα
Έδωσα την πένα μου στο διάολο , μετά πήρα το τετράδιο και το έκαψα

Η ζωή μου σαν τη σκόνη
Είμαι ένα τίποτα παντού που χάνεται όσο ο χρόνος μου τελειώνει
Κι όσο λιώνει το μυαλό μου, προσπαθώ να προλάβω
Ν'αφήσω κάτι πριν η λογική μου αρχίσει να παγώνει

Τρέμω κάτω απ'το σεντόνι
Αγάπησα τον ύπνο όταν τον έχασα για πάντα, αφού έδωσα τα πάντα
Τώρα τίποτα, κενό
Με την ψευδαίσθηση πως κάνω βήματα μα απλά υπνοβατώ

Μέσα στην κοιμισμένη Αθήνα, μπάσα - πρίμα
Εδώ που ζω, οι άνθρωποι είναι άδειοι γιατί γέμισαν την ψυχή τους με χρήμα
Δε γαμιέται, δρομολόγια πέντε φορές το μήνα
Απ'τον δεύτερο στο υπόγειο για ψυχοθεραπεία

Και κάθε φορά που βγαίνω βλέπω φως
Μα είναι θέμα χρόνου να παγιδευτώ και πάλι μες στην ίδια λούπα
Ο ίδιος μου ο εαυτός με πετά εκτός
Ποτέ δεν ήμουνα σωστός, αυτή είναι η αλήθεια, τώρα ξέχνα όσα σου'πα