Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy
Przecież my wiemy, że nie bardzo pasujemy
Do takich pytań i do braku odpowiedzi
Sąsiedzi słońca, ziemi, nieba, wody sąsiedzi

Tak nas zostawił na kształt znaku zapytania
Ten co przyjechał i nie pytał lecz się kłaniał
Tak układamy ręce jak nam kiedyś on ułożył
Który tu z nami w słońcu wiele szczęścia dożył

Tu było wiele spraw, tysiące, taka moc
Że przegadany dzień nie starczy ani noc
A jak zamilczeć w słońcu, do księżyca grać
I robić to po prostu, na co nas nie stać

Nauczył nas ten malarz, który odkrył nam
Jaki nas bawi kształtów, błysków wielki kram
Wypełnić nimi można wiele pustych scen
Gdzie nie ma słów, a wisi tylko barwny len

Wśród pustych krzeseł i portretów białych dam
Uderza w ściany mocne serce nasz tam-tam
Wstawcie go w ramy, w których zimna cisza lśni
Niech go zobaczy tamten, ten i ty i ty

Pozwoli przyjrzeć się jak się zachowujemy
Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy
Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy
Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy

Tu było wiele spraw, tysiące, taka moc
Że przegadany dzień nie starczy ani noc
A jak zamilczeć w słońcu, do księżyca grać
I robić to po prostu na co nas nie stać

Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy
Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy...