Signal

Thanasimos

Γάμησε τα κινητά όλοι μιλάν με σινιάλα
Είμαι έξω από το γήπεδο, μέσα στ’ αμάξι χάλια
Όλοι μιλάν για μπάλα κι εγώ έγινα μια μπάλα
Να πίνουν οι MCs να φτύνουνε μαργαριτάρια
Η ζωή μας σημειώσεις σε ντουλάπες και συρτάρια
Μαδάνε τα σκυλιά, τίγκα στις τρίχες τα ριχτάρια
Μπάτσοι και κωλοκάναλα μας πρήξαν τα παπάρια
Δεν βλέπω πια τους φίλους μου, βαράν διπλά ωράρια
Τα κτήρια θεόρατα, μέσα τους ζούνε πτώματα
Όλοι είναι ο μαλάκας όποτε ξεχνάμε ονόματα
Στους τοξικούς ανθρώπους απέκτησα αντισώματα
Και μην ανησυχείτε μας μοιράζουν επιδόματα
Δεν βάλαμε πετρέλαιο αλλά διπλά παπλώματα
Το παιδικό δωμάτιο μου ήταν γεμάτο χρώματα
Μουντζούρες με αναμνήσεις, υπογραφές στα διαζώματα
Κι άκουγε η γειτονιά μου μπότες από τα ξημερώματα
Πέντε τα ματς και περπατάει με δυο δελτία
Με πνίγει ο αέρας στο ασανσέρ κλειστοφοβία
Τα λέω με τους νεκρούς όποτε ψάχνω ησυχία
Κι οι κρίσεις πανικού με στείλαν στα ψυχιατρεία

[Chorus]

Δέκα αλήθειες απ’ τη ζωή μας, όλοι μιλάνε έξω απ’ το χορό
Στο σταυροδρόμι τρέχουν τ’ αλάνια, πήρε ο ρουφιάνος το 100
Ξεχάσαν το βαγόνι, ξεχάσαν το Μάρκο, νταλαβέρια όλη η γειτονιά
Τα γάντια κρεμασμένα επάνω στο σάκο
Μπλέξανε με καργιόλια και με οπαδικά
Tiny Jackal
Ότι κι αν κάνεις δεν βγαίνει άκρη
Αυτή η γενιά πριν γεννηθεί έγινε στάχτη
Στάχτη και κάρβουνο, και στις πληγές αλάτι
Εδώ μας ξέχασε ο Θεός, εδώ ο Θεός μας έχει άχτι
Άιντε, βάρα, δεν χαμπαριάζουμε
Δεν γονατίζουμε, για αυτό μην το κουράζουμε
Όρθιοι θα φύγουμε από τον κόσμο αυτό
Μα μέχρι τότε ούτε ένα βήμα πίσω δεν θα κάνουμε
Οι φίλοι μου είναι σκύλοι, μεροδούλι, μεροφάι
Αυτό το κράτος τους ρουφάει, μα αυτοί εκεί καντήλι
Σε μια ρόδα θα την πάνε την πουτάνα τη ζωή
Μου υποσχέθηκαν θυμάμαι ένα ξημέρωμα του Απρίλη
Ουσίες και οινοπνεύματα, ψυχολογικά στα τέρματα
Όσα μου λείπαν ποτέ δεν αγοράζονταν με κέρματα
Έχω ακόμα θέματα, κι αυτό πολλοί το ξέρουν
Όσοι φόρεσαν στολές, θέλω οι μούλοι να υποφέρουν
Στο μυαλό μου όλα ανάποδα, πατημασιές στον τοίχο
Πιάσ’ τα χάπια απ’ τα συρτάρια, από τις κρίσεις να ξεφύγω

Τ’ αλάνια ψάχνουν λύτες, κλωνοποιημένοι χύτες
Δεν αντέχω τις σειρήνες που ακούγονται τις νύχτες
Γι’ αυτό, πες στο ρουφιάνο πως η γειτονιά ξέρει
Κι αυτό δεν θα περάσει έτσι απλά
Άγραφοι νόμοι παίζουνε στο κουρμπέτι
Κρίμα που θα το μάθει όταν θα ναι αργά

[Chorus]
Δέκα αλήθειες απ’ τη ζωή μας, όλοι μιλάνε έξω απ’ το χορό
Στο σταυροδρόμι τρέχουν τ’ αλάνια, πήρε ο ρουφιάνος το 100
Ξεχάσαν το βαγόνι, ξεχάσαν το Μάρκο, νταλαβέρια όλη η γειτονιά
Τα γάντια κρεμασμένα επάνω στο σάκο
Μπλέξανε με καργιόλια και με οπαδικά