Shokr

؛[قسمت اول]؛
دوباره من، دوباره حرف از رپم
دوباره اومدم بکنم تف تو قبرم
حرکت بی شرم بعد عقد باشه
که محرم بشه با پاپیون پرده
طلب دارم ازش، عبرتی میشم واسه آینده
بندپا شدم قبل اینکه هیپ هاپ بکنه منو پا بندش
سرم رو کاغذ، شعر مینویسم از رپی که به گا رفته
مثل چاقوی میوه خوری که آدم میخوره
دیوونه باش ببین مادرت هم عادت میکنه
مثل تسبیح بند بند تنم رو کندن
واسه یه ذره بیشتر، دهنمو بستن

شکر میگن کار خداست
و انقدر هست تا سفید بشه تار موهات

دیگه آلبومم کبریت بی خطر کاورشه
شعر طالب دروغ یا دروغ طالب شعر؟
خفه میشم و میگم به به
همه صاف و صوفن عین مهره شطرنج
دور بعضیا باراباسه دور ماکه دنده س
دروغ میبافه که بگه منم هستم
عوض بدل من، بکن ببر
ولی رضام به رضای یه مردی یه شبی خورد
از جنس من که میخواد من له بشم
و میگه از این پنجاه شصت سال دیگه دل بکن
دهن آهنگامو چجوری ببندم شب اول قبرم
حال میده راه رفتن از رو جدولا
مرد باش و رو زمین صاف راه برو
و آدم زندگی باش نه یه بند باز
هدفون تو گوشت، تو خیابون آهنگای واقعی رو گوش بده
انقدر گوش بده، بده به گوش تا خوب بشه
این میکده سر به سری من و خرزن
یکی پای شعر، یک پا درد و دل
یکی منو هوس میکنه وقتی سرده گوش میده خوب میشه
یکی مخالف رپه یکی موافقش
یکی رو به راهه یکی دیگه مراقبش
یکی منو میبینه تو دادگاه خودم
تو محاکمه اول قصه دومم
یکی میگه میکس، یکی میگه بیت
یکی میگه هیچ، یکی میگه رید
یکی میگه پس این حرفا که میزد چی؟
یکی میگه معنی حرفامو نفهمید

شکر میگن کار خداست
و انقدر هست تا سفید شه تار موهات

عوضی شاید ولی عوض نمیشم
آره عصبی میشم ولی چرند نمیگم
باشه سرد میشم از حرفات
خوب نیست اینجوری هم حساس
زیاد شنیدی خودکشی کرد سرباز
سخته یکی به جات فکر کنه
مثل کارگردان زندگی، سه دو یک
ما همش آوار مردونگی که میگن همیشه خوبه
ولی خودشون میپیچن میرن
ما عبث نبودیم، ما عبث نمیشیم
عوضی شاید ولی خب عوض نمیشیم
سخت گیر بود به دنیا ولی خب
همیشه خوبیا بامون قدم نزد
ما شاه خیابونم بشیم، خاکی میشیم سریع
خیابون کفیه داشی، جای نی بپری
طرفای ما پسر، سرده سردتر از مغز یه سری سرافراز که یخ زده س

؛[قسمت پایانی]؛
میگه که، خدایا! ما را به خاطر چیزی که هستیم، ببخش
دیگه هستیم دیگه! کاریش نمیشه کرد، شما ببخش