Shabe Tavalod

؛{مقدمه: سپهر خلسه}؛
شب تولدت، حالا ِ من خراب

؛{قُلاب: سمی لو}؛
بگو یادته همه چی شد
چه زود خاطره
منه بی تو
توو این خونه ساکته
بمونِ عاشقه منه دیوونه
که شد عاشقت

؛[قسمت ۱: سپهر خلسه]؛
تولدته، منم جلوم یه کیک
که شیک، میشه میره عین سر نوشت
چه حیف، سلامتی تو که کم بوده برات بهشت
یه پیک، چه زشته عشق ها

؛{همخوان: سمی لو}؛
اشتباه از من بود، تکیه گاه من کوش
دلم تنگه بکنم، قصه هاشو شب گوش
اشتباه محض بود، که توو آتیشِ عشقت
افتادم اینقد زود

؛[قسمت ۲: سپهر خلسه]؛
ما خوب میموندیم دنیا دستو هر چی بد میداد
بودی ردی مدی عین همه شهریوریا
بهت گفتم، چشاتو ببند بام به شهر من بیا
اونجا که آدمی نداره رنگ طبیعت سیاهس
من دیدمت، تو امتداد ارتباط جوهرم با کاغذ
توو اشتباه آخرم، تو گریه های مادر
تو ندیدی منو، تو غیب شدی یهو
شدم اون که ترسید حتی فکر کنه به تو
الان شب تولدته، همه شمع ها آب
مهمونای رفته، طعم فرداها تو خواب
شبه تولدته جا جعبه های کادو
این بسته های قرصن، من فرق دارم با تو آره

؛{همخوان: سمی لو}؛
اشتباه از من بود ، تکیه گاه من کوش
دلم تنگه بکنم، قصه هاشو شب گوش
اشتباه محض بود، که توو آتیشِ عشقت
افتادم اینقد سوخت

؛[قسمت ۳: سیجل]؛
مثه تیکه های باروت، این عشق توو قلبه گیره
لب طعم شاتوت، از مزه ها چه سیره
این دل لحظه ها که میره و
تووش خنده هام دلگیره
مگه باهام بمیره این حس سره جاش بشینه
بازم لبه خشکه من رو تن لختت لم میداد
و از دو نقطه خط میساختیم
برده بودیم همو حالا هر چقد میباختیم
بعد قهر یه حرفِ آشتی
نبود کشته های گمنام و سنگ قبر نداشتیم
تولدته رو کیکه شمعا فوت نمیکنی و
توو فکر من سکوت
سکوتی که صداش کَرم کرده
برم گرده تنم سرده
آتیش میخواد هیزم بیار
بکنم با دل بی ذوق چیکار
بیست پک سیکار، نیم بطر باز و
این مخ سیاه، میگفتیا

؛{همخوان: سمی لو}؛
اشتباه از من بود ، تکیه گاه من کوش
دلم تنگه بکنم، قصه هاشو شب گوش
اشتباه محض بود، که توو آتیشِ عشقت
افتادم اینقد سوخت