Σεπούκου(-4) (Sepoukou)

[Lyrics]
Τον εναπομείναντα ρομαντισμό μου απόψε παραθέτω σε ότι θυμάμαι από σένα
Τα παράθυρα σου αραχνιασμένα μάλλον λείπεις καιρό
Η γριά από τον πρώτο μου πε πως είδε τις κούτες σου και εγώ θα πρέπει να προσαρμοστώ και να πετάξω το κλειδί
Εντάξει μακάρι η γριά από τον πρώτο να τα χει χάσει
Ψιθυρίζω περιμένοντας στην στάση
Το τσιγάρο στο φιλτράκι και η καρδιά μου τρύπια στάζει
Έπρεπε να σε δω και το αστικό είδη θα πρεπε να χει φτάσει
Λεπτομέρειες τριάντα εννέα βαθμοί αγάπες και έρωτες νεκροί
Διακοσμούνε τις κολόνες της ΔΕΗ
Το λεωφορείο ανοίγει τις πόρτες κόσμος να μπει
Τόσα αρώματα μπερδεύονται κάτι που με ενοχλεί λιγάκι
Τους αγνοώ συγκεντρώνομαι προς τον χάρτη
Εντάξει χάσαμε μια μάχη μα εδώ παίζεται ο πόλεμος
Δεν νικά ο καλύτερος εδώ νικά ο χειρότερος
Να επιζήσω άλλη μια μέρα άλλη μια μέρα
Να τελειώσω το mixtape με την πλευρά του Χαράλαμπου που σε πνίγει στην μπανιερά
Παράθυρα κλειστά και κλιματιστικά ανοιχτά για να παίρνουμε λίγο αέρα
Στην πίσω θέση από μένα μια κοπέλα στην μπροστά
Δύο παιδιά κουτσομπολεύουν κάποιο Γιώργο τον Γιωργάκη που έκλεψε κάτι ψιλά
Κατά το διάλειμμα της τέταρτης ώρας πριν μπούνε για θρησκευτικά
Ο οδηγός βαριεστημένος το κόκκινο προσπερνά
Δεν θα κατέβω πουθενά
Η διαδρομή που κράτησε στα αλήθεια σαρανταπέντε λεπτά
Ακόμα κρατά
Ήταν μόλις βγήκα απ'τα λευκά κελιά
Με αναστολή παρόν και κάπου δώδεκα πιαχα zyprexa για σχιζοφρένεια και αντιεπιληπτικά
Τα stedon σαν καραμέλες και αφού τα δες όλα αυτά
Είπες γάμα τον τρελό πάμε κάπου για πιο καλά
Λοιπόν καλή σταδιοδρομία
Και πες στον μαλάκα πως θα σου γράφω δεν υπάρχει αμφιβολία
Να ξέρεις ότι ξέκοψα να ξέρεις ξέρω δεν σε νοιάζει μια
Μα δεν εμπιστεύομαι άλλον στον κόσμο ούτε στα αστεία
Και είναι πρόβλημα δικό μου
Ακόμα μια απουσία και θα μείνεις στην τάξη μου και για φέτος και του χρόνου
Εννοώ θα σε έχω μπάστακα σε σώμα σε ψυχή και στο μυαλό μου
Άκου τι κάνω στον εαυτό μου μέσα στη φωλιά του κούκου
Μετά τις ήττες πράττω το σεπούκου
Έπειτα από την εξομολόγηση ενός τίποτα ένα χρόνο και κάτι από εκεί έφτασε η στιγμή του εξορκισμού του
Το χρέος του διαόλου στου θεού του
Πέρασα αρκετά από τα στάδια
Χτίζω το γεφύρι που μας χωρίζει τη μέρα βράδυ πέφτει από τα κάτεργα
Θέλει υπομονή θέλει προσπάθεια
Εκεί που έβαζα γέλια για να παλευτεί εσύ έβαζες τα κλάματα
Συγκέντρωσα τέλος όλα τα δάκρυα και κολύμπησα
Αφού δεν ήξερα κάλο κολύμπι πνίγηκα
Τέσσερα χρόνια ύστερα το πτώμα μου ξεβράστηκε απ'τα κύματα
Μπουκάλι κλειστό μέσα του ένα μήνυμα άνοιξε το
Ξανά κλείστο πέταξε το μη διαβάζεις ούτε λέξη
Γυρνώ στο λεωφορείο πίσω θέση
Που πήγε το μυαλό μου τι απάτη
Και τα δυο παιδιά μπροστά μου ακόμα κράζουν τον Γιωργάκη
Κάτι θα έρθει μα αργεί πολύ στον δρόμο ως εδώ
Ήταν κοράκι αυτό που με έφερε στη γη
Και ούτε στιγμή δεν έμοιαζε με πελαργό
Παρτό σακάκι στο γυρνώ
Και η κοπέλα από πίσω μου μιλάει στο κινητό
Κανονίζει με χαμόγελο ραντεβού στις οκτώ
Λέει ανυπομονώ και το κλείνει
Φαντάζει το Σίσυφο να γελά
Θα μπορούσα για λίγο καμι καμίνι όλο το σπίτι
Εισπνοή από διοξίδιο του άνθρακα και θλίψη
Επιζούμε από θαύμα και από τύχη
Αν δεν έσπαγε το σκοινί πριν να με πνίξει
Αν το ένα κουτί δεν το προλάβαινε η πλύση