Sen (Radio Edit)

[Tekst piosenki "Sen (Radio Edit)"]

I ja trochę nie żyję
I ty trochę nie żyjesz
Wpadasz, szybę wybijesz
Leżę, ty fruwasz, wyczuwasz, fruwasz
Całujesz mnie i witasz, leżę
A ty znów nad poduszką, wierzę
Troszeczkę za płaściutko
Ale nie papierowo
A po ludzku i rzewnie

Ale nie papierowo
A po ludzku i rzewnie
Więc czuję to tak pewnie
Wzruszam się do zazdrości
O ludzi, o gości, o coś
Bez słów graty wywracam
Pół na niby, a pół wściekle
Zabić ciebie? Czy meble?
I buch: ten żal do siebie
Budzę się, nie ma ciebie

Leżę, tramwaje, świat
Dzień, z ciebie ani cień
Ty ani tak, ani tak
Już nie żyjеsz pięć lat

Wiesz o tym?
Wiesz?

Sztukowało się coś i tak myślę, i badam
I już przez okno wpadam do ciеbie, bo
Ty w łóżku a ja fruwam za bardzo, a
Chcę być tuż tuż i już

I ręce w dół wyciągam
A ty po mnie — w górę
I łapiesz mnie wpół
I oczy ci odmykam
Trzymasz mnie, bym
Pod sufitem nie był znów
A potem podniecenie, leżenie
Czy szczęście, zazdrość, co jeszcze?
Niewiele, i się budzę, i trudzę
To rymuję, samo się potrzebuje

Leżę, tramwaje, świat
Dzień, z ciebie ani cień
Ty ani tak, ani tak
Już nie żyjesz pięć lat

Fruwam sam przy suficie
Dmucham sam w ciebie życie
I czy to to jest na to?
Już będzie szóste lato
Skąd wiesz, skąd?
I jadą tramwaje, bo to nie dom
Jak leżę, ulatuję
Z tobą gorzej, sen mnie bierze
Chcę ciebie ożywić
A muszę cię odprawdziwić

I to ciebie od cienia
[?]
Ty ani tak, ani tak
Już nie żyjesz pięć lat

Ty ani tak, ani tak
Już nie żyjesz pięć lat