Şehrin Yargısı

Geceler çok gürültülüydü!
Sanki hüzün dümendi, hangi diyarların yolcusuydun üzüntüler mi?
Pastalar mumla dolduğunda saatlere de küserdim
Bu şehrin insanları değişseydi yüzüm gülerdi

Bi' ben doğruyum, sanki bi’ ben doğruyum
Alarmı kurup giderler ve lakin giden yorgunun halinden anlamıyor
Görmeyi bilen yok, gurur bu yüzden akıl karı değil...
Şimdi diren yokluğum!

Ne zaman mükemmel oldun da bugün sordun
Adımdan ne istediysen, orada kalsın bırak yorgun adımlar
Bi' zahmet gülümseyin çünkü zordu yarınlar
Benimde hayallerimi örseleyen korkularım var

Renkleri ayırt edemez olduk, basit kalırdı mantık
Kusura bakma şikayetim çok, her barım dramdı
Sanane bendekilerden bi' yerden alırdım artık
Çünkü insan olmadık, ne varsa yarım bıraktık

Yargılarından sıkıldım, değişmeyi denemiyorum
Nerelere geldik böyle? buraları hiç sevemiyorum

Değer bilmedik ve işledik günah
Gitmedim inan bana ben bilmedim yalan
Ve aynı sendromda insanoğlu dillenir bir an
Ve söyler gizlinin arkasındayken haklısın tamam

Benim yanlışlarım var ve yalnız sert kışlarım var
Görmedim güneş söndü sade alkışlayıp yaz bu rapin
Saldırganı tam yasa rap aklımdadır aşk
Bana ne yaptıklarından! saklı defterleri aç

Çocuk olmadım veyahut dibi boyladım
Ne ki hiç anlamı yok bunun bence seni zorladığım
Zaman elim boşladığı hayat çekip vurmadığım gibi
Bulmadığım gibi elin tutmadığım tenin

Son söz artık yine gülüp geçtim
Kendim için kendim karşındadır bütün resmim
Yasa bütünleşsin bu diyarları gezdim ben
Göstermedim tepki sade insanları seçtim

Yargılarından sıkıldım, değişmeyi denemiyorum
Nerelere geldik böyle? buraları hiç sevemiyorum