Σε Θυμάμαι (Se Thimamai)

Hσουνα και εσυ παιδι απο οικογενεια φτωχη
Σε ενοχλουσε που οι αλλοι ειχαν ανεσεις μα οχι εσυ!
Εσυ δεν ειχες καλα-καλά ουτε χαρτζηλικι
Πεντε φιλοι κολλουσαν ψιλα για ενα τσιγαραλικι
Απο παρκο σε παρκο ,απο πλατεια σε πλατεια
Ησουν μαγκακι και ετσι οι πιο μεγαλοι σε γουσταραν
Δεν αργησες να μπεις στα κολπα για να βγαλεις πιομα
Εκανες εξυπηρετησεις μα οι αλλοι το πουλαγανε!!
Μολις ειδες πως παει ειπες θα το κανω και εγω
Ειχες γνωριμιες πηρεας αερα μισο κιλο
Το σπρωξατε σε δυο βδομαδες με ενα κολλητο
Το μισο εγινε ενα το ενα εγινε διπλο
Πηραν τα μυαλα σου αερα bro
Δεν σε κατηγορω ησουν ευαλωτος
Γεμιζες την τσεπη σου με το ρευστο
Και το γαμημενο ειναι γλυκο
Καινουργια ρουχα ρολοι και γουστα στα 18
Ησουν απροσεχτος
Ο κοσμος ειναι κακος και ζηλευει
Ενοχλησες μεγαλο καρχαρια που παραμονευει
Οταν σε δεσανε το πηρες χαμπαρι το καλοσκεφτηκες
Μικρος και ονειροπολος αδερφουλη τζαμπα μπλεχτηκες
Επομενη ιστορια ησουν δυνατο παιδι οπου ξυλο φασαρια
Εκει στην πρωτη γραμμη
Η γενια του 90 σε καθε διαλειμα μπουνιες
Τι κοιτας ρε πουστη ???
Με το παραμικρο πεφταν ψιλες
Και που λες το γουσταρες το ρολο του αλητη
Και συχνα πυκνα γυρνουσες μελανιασμενος στο σπιτι
Ουκ ολιγες ειχες νιωσει του ασφαλιτι το χαστουκι
Σκληρο παιδι σκληρο σαν της χελωνας το καβουκι
Ορμουσες και κοπανουσες διχως σκεψη
Τα μουτρα αρκετων απ’το ξυλο ειχες καταστρεψει
Μα οτι κανεις καποια μερα καποια στιγμη θα επιστρεψει
Η βια φερνει βια μα εσυ δεν ακουγες λεξη,Ηρεμησε
Σου λεγαν καποιο για το καλο σου στα αρχιδια σου εσυ
Μεχρι που βρηκες το δασκαλο σου
Αν εχεις πολυ δυναμη..πολλη παρεα η πολλη τρελα
Παντα καποιος θα υπαρχει που θα χει πιο πολυ απο σενα

O ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΩ
ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΩ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΕΙΔΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΛΑ
ΓΙ’ΑΥΤΟ ΠΕΣΑΝ ΧΑΜΗΛΑ
ΚΑΙ ΑΝ ΠΕΡΠΑΤΑΩ ΣΚΥΦΤΑ
ΕΓΩ ΚΟΙΤΩ ΨΗΛΑ
ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ

Εσυ ησουν μικρος και αμυαλος
Δεκαρα δεν εδινες
Αυτοι σε κερνουσαν μαλακιες και εσυ τις επινες
Μια,δυο,τρεις το τζαμπα δεν διαρκει
Και ετσι μπηκες στο τρυπακι να ψανχεις καθε πρωι
Ψειριζες φραγκα απο τους γονεις σου
Απ’τους φιλους σου ειχες χαθει..γνωστο το story εε?
Καπου το εχεις ξαναδει!
Γουσταρες την αλητεια δεν γουσταρες τα βιβλια
Μα ο δρομος σκληρο σχολειο στο δρομο δεν εχει αστεια
Εσυ ησουν τυχερος και ξεμπλεξες νωρις
Βρηκες τροπο για να δεις την ομορφια της ζωης
Το εμαθες καλα το ποιημα εστω με το ζορι κριμα
Καθε μηνα αφηνεις λουλουδι στου φιλου σου το μνημα
Με θυμασαι?
Σε θυμαμαι καλα τα’χω χαραγμενα
Και απο τοτε σταζει αιμα με το μελανι στην πενα
Πουλησες στεγνα τους φιλους σου,Ιουδα για δυο τσιγαρα
Εισαι ρουφιανος και το να σαι ρουφιανος ειναι καταρα
Σε θυμαμαι και εσενα ησουν ομορφη και γλυκια
Νομιζες πως να πηδιεσε με αλητες ειναι μαγκια
Και ετσι γκαστρωθηκες μολις στα 17
Και εσυ εψαχνες πατερα αλλα ο πατερας πουθενα
Τι σε περιμενε γλυκια μου μονο εσυ το ξερεις
Δεν σε κατηγορω απλα ηθελες να διαφερεις
Δεν ειχες λεφτα για εκτροση που να το περιμενεις
Και διαλεξες στην κολαση ενα αγγελουδι να φερεις
Και αφου το γεννησες πηγε για υιοθεσια
Ιδρυμα αναδοχες οικογενειες κλασσικη ιστορια
Δεν ειμαι εγω αυτος που θα το κρινει αν ειναι αμαρτια
Ειμαι απ’την γενια που στο πετσι τους ενιωσε την βια!
Σε θυμαμαι και εσενα εσυ εκανες φυλακη
Γαμω την τρελα μου δεν ειναι μερος αυτο για ενα παιδι
Μα ετσι εινα το συστημα και δυστηχως δεν αλλαζει
Δεν αναμορφωνει χαρακτηρα απλα καταδικαζει
Μεινε μακρια απ’το δρομο γιατι ο δρομος φερνει πονο
Και ο πονος δεν φευγει και αυτο υπευθυνα στο δηλωνω
Ημουν και γω απο τα παιδια που σιγουρα ειχαν μπλεξει
Η κοινωνια στο περιθωριο μας εχει επιλεξει!
Ολοι κανουμε λαθη ολοι ποναμε ολοι ελπιζουμε
Ολοι γκρεμιζουμε και ολοι ξαναχτιζουμε
Θα μαι διπλα σε οσους ειχαν τα κοτσια να ζησουν
Αληθινη ιστορια ειδα τα αλανια να δακρυζουνε