Σε Πόλεμο II (Se Polemo II)

Ραγίζουν κόκκαλα απ’το κρύο
Χαμένος στη μετάφραση μέσα στο αστικό νεκροταφείο που το βάφτισαν Αθήνα
Πόλη-φάντασμα, βγήκα από το λάκκο χωρίς λάκτισμα
Με σηκωμένες γροθιές θα τα πάρω όλα αμπάριζα

Αγανάκτησα μαλάκα, όχι σαν κάτι τύπους
Που κατασκηνώσανε στο Σύνταγμα για μια βδομάδα
Την επόμενη λείπανε διακοπές
Κι όταν τελειώσουνε τα φράγκα τότε θα θυμηθούν τις περικοπές

Παρ΄όλ’αυτά σου φταίει όποιος σπάει πολυεθνικές
Κι όποιος δε σέβεται τους σύγχρονους SS με στολές
Ενώ αυτοί σου πίνουνε το αίμα
Ρουφιάνοι που κρύβονται πίσω από τα ΜΑΤ με κάμερες και γράφουν για το Θέμα

Αν τα παιδιά μου πεινάσουν μια μέρα, δε θα μπω με πέτρα αλλά με σφαίρα
Πριν δείξεις με το δάχτυλο, φαντάσου τον εαυτό σου πατέρα
Κι αν λες πως δε θα έκανες το ίδιο
Δες τον ψεύτη μέσα στον καθρέφτη σου και χαμογέλα

Είναι ένστικτο και το ένστικτο είναι αναίσθητο
Δε βλέπει ηθικολόγους και καθετί ψεύτικο, κινείται αυτόνομα
"Καλύτερα το μάτι παρά τ’όνομα"
Και μείνατε στραβοί για να σώσετε τα επώνυμα προδότες

Σας φταίνε οι ξένοι μόρτες;
Απ’την Ανατολή γιατί αν είναι δυτικοί γίνεστε κότες
Έτσι γινότανε πάντα
Παρ’όλ’αυτά, ο γιος σου περπατάει σαν την πάπια για το έπος του ‘40

Η μνήμη των νεκρών δεν τιμάται με μια παρέλαση
Θέλει μνήμη κι από τους απογόνους πρώτα απ’όλα
Αφού ξεχάσατε και ζητάτε των προσφύγων απέλαση
Είστε άξιοι της μοίρας σας να φάτε τη φόλα

Και δεν υποκινώ σε βία
Μα αν το σχολείο λειτουργεί σα φυλακή, δε θα βγάλει απόφοιτο μα εγκληματία
Είναι φυσικό κι επόμενο παιδιά δίχως παιδεία
Να μαχαιρώνονται για κλίκες κι αθλητικά σωματεία

Κι είσαι φασίστας αν δε σέβεσαι τη διαφορετικότητα
Τοπικιστές το παίζουν αντιφάδες
Δε δικαιούσαι να μιλάς για αντιφασισμό
Όταν βγαίνεις στο δρόμο και μαχαιρώνεις πιτσιρικάδες για τις ομάδες

Ν’ασχοληθώ με ραπάδες όταν συμβαίνουν αυτά;
Άσ’τους να ντύνονται λες κι είναι ΔΑΠίτες, εδώ πεθαίνουμε
Δεν ψάχνω κόντρα με κανένα βλάκα ραπά
Προϋποθέτει νοημοσύνη κι αυτοί δεν καταλαβαίνουνε

Άλλος βρίζει, άλλος γκαρίζει, άλλος πίνει χόρτο
Άλλος περιμένει να κάτσει το ΛΟΤΤΟ να πάρει Ferrari
Η μαύρη σου μπαντάνα δεν κάνει man ούτε για ταγάρι
Και δεν ψάχνω ν’αποκτήσω ούτε τ’όνομα ούτε τη χάρη

Απλά βαρέθηκα, κουράστηκα, διαλύω την ψυχή μου
Βγήκα παγανιά κι υποσχόμαι θα τους πάρω μαζί μου
Είμαι σε πόλεμο απ’όταν πρωτοακούστηκε η φωνή μου
Κι αν σταματήσει η καρδιά μου, ζωντανοί θα’ναι οι παλμοί μου
ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ