Σε Μαύρες Μέρες (Se Maures Meres)

Μες στα σκοτάδια, γυρεύω της ψυχής μου τα σημάδια
Γιατί δε μ'αφήνουνε να κοιμηθώ ήσυχος τα βράδια
Να τα εξαφανίσω θέλω, μα όλο βγάζω περισσότερα
Και, κάθε μέρα, περιμένω για τα χειρότερα

Κλεισμένος μένω. συνήθως. στον εαυτό μου
Ό,τι ήρθε και με έβλαψε, το’κανα φυλαχτό μου
Το'κρυψα καλά, έτσι ώστε κανένας να μην το βρει
Κι αυτό να μείνει και να με συντροφεύει για μια ζωή

Στις πιο σημαντικές στιγμές, στις όμορφες και στις δύσκολες
Ο πόνος μένει μέσα κι οι σκέψεις γίνονται πιο θολές
Σα μεθυσμένος στο δρόμο, χάνω το νου μου
Παρασύρομαι διαρκώς απ'τις στροφές του μυαλού μου

Και ίσως έρθεις και μου πεις "μαλάκα αυτό είναι τρελό
Να έχεις δίπλα σου κάτι που σε σπρώχνει προς το γκρεμό"
Μα θα σου πω, δε με νοιάζει αν μ’αφήσει σακάτη
Είναι γραφτό να περπατάω με το μαχαίρι στην πλάτη

Σκληρές εικόνες, την ψυχή μου παγώνουν σα χειμώνες
Σε μια πόλη πεθαμένη μόνο φως οι μπλε οθόνες
Κι είναι δύσκολο, δύστροπο, αναμενόμενο μα απίστευτο
Για την απόδραση απ'το γκρίζο δεν υπήρξε μυστικό

Μόνη ελευθερία είναι το τετράδιο
Εδώ αδειάζω το μυαλό μέχρι να μείνει άδειο
Πονάει να βλέπεις το φίλο σου να πεινάει
Τον πατέρα ή τη μάνα σου να σ'αποχαιρετάει

Κι είμαι εδώ, γεμίζω την ψυχή μου με κενό σε μαύρες μέρες
Παλεύαμε να φτιάξουμε φτερά για να σκίσουμε τους αιθέρες
Μα πάντα κάτι μας τα'κοβε
Μεγάλη πουτάνα η ζωή, έτσι δεν είναι Ιάκωβε;

Κι έτσι το μυαλό μου πάνω απ'το τετράδιο πάλι λιώνω
Δύο μπάρες ακόμα και τελειώνω
Να αλλάξει η κατάσταση αυτό ελπίζω μόνο
Να γυρίσει τ'όπλο να σημαδέψει τον δολοφόνο