Roo Mokh

؛[مقدمه]؛
چیه چرا دمقی؟
شبا فکر صبح صبا فکر نون
قشنگ نگاه کنی‌ زندگی‌ همون آب بابا نان داد خودمونه حالا یه کم شیک‌تر

؛[قسمت اول]؛
اگه نوچه‌ای نوش جون اربابت،
اون که ترجیح می‌ده وانو به گرمابه
یادش رفته کرم بوده الان شده پروانه
مثل پول ته جیب شده اعصابت
مرد نیست اونی که بکنه دردو دل‌

واسنکه پات نلغزه رو زمین بپاش نمک
زندگی‌ یه گناه‌کاره که سزاش منم

روزات مزه نمی‌ده بهت می‌زنی سس،
می‌گی‌ چرا نمی‌گیره زیرزمین عضو
ماهام انقد می‌مونیم تا شراب شیم
تو وایسادی و دیدی که پلاسید

فهمیدی به میوه نیس به تخمه
حرفتو بزنو تش بذار یه نقطه

تقلبیه سلاما خط رو خطه همه تماسا،
هه هم فاله هم تماشا
مریضه تهران، خدا زاری می‌کنه، چون اعتقاد داره همه آدما خوبن
بدارم کردن تو بند،
الانشم خدا کریمه جا شکرش باقیه
گوشا مشتاق شنیدن مژدگانی،

چنیمه زندگی‌ با همه این حرفا
خشم بالا می‌بره ضریب خطا
بزن قدش زدی به دستام؟
خندیدم و باز شدم جریمه سروان؟؟؟

حرفتو بزن و تمامو کمالش
هرچند توام مهره‌‌ای برای نمایش،

تو عصر جوهرو خودکار هنو مونده قلمِ تو مشکی‌
ملّا غلط‌گیرا دنبال سوتیای سحر قریشی

بذا قصّه بگه برامون زمین،
روزا تو خیابون شبا تو کمین
نشیمن نمی‌خواد حال خوبمون
با خنده نگاه می‌کنیم به آینده روبه‌رو

شاید، جا هممون تو یه سیاره دیگه‌س
می‌دونی؟ اونا دنبال آبن هرجا که می‌رن
تا بنویسن قانون براش
هر کیم مخالفه زود به زانو درآد

درمان مداوا هوشیار خودآگاه
جاری و زلال مثل چشمه که می‌زنه از دل کوه بیرون
گاله‌رو ببنده اون که می‌زد زر مفت دیروز ،

بهمون گفتن با تلاش، می‌شه ساخت آینده
آتی ساز شد یه برج که اطرافش راه بنده

روبان ما قیچی شد، قبل بوسه‌ی کلنگ به زمین
چاقوی کند الان، یه زمانی‌ بود برنده‌ترین...

آغاز شاید خوش‌یمن شاید نوید یه اتفاق بد
وقتی‌ تشو نشه دید باس رفت تو دلش، داری اعتماد به من؟