Ressam

[Verse 1]
Kağıdı kopart yarana bas bu yaradır özüne sadık olan
Hiç bi' şeyim yok bir paket sigara bir de dağınık odam
Sesin kurtarır mı seni şu günah kaplı sabıkadan?
Hayat sigara gibi yanarken ömrüm saman kağıdı kadar

Bekledikçe can yakar bu adına zaman denebilir
Ve sevemeyen bi' adam nasıl bi' kadına zarar verebilir (nasıl)
Bi' boşluktu ordum fakat adına karar veremedim
Hayallerim basit fakat sapına kadar gene benim

Ders,sıkıntı,stres hepsi nargilem de dumandı
Sonra fazla bunaldım tetikte mide bulantım
Küçüktük biz hayatın hep oynadığı bir kumardık
Yine de gülerdik ve hepimiz sanki Kemal Sunal'dık

Bu suskunluk eseri şarkılar bu duman sesiyle
Hep birleşirken anlaşamam hiç bir cumartesiyle
Uyanmak zor olmuyor aslında su darbesiyle
Peki bu sesin yankılarına hangi duvar vesile?

[Verse 2]
Başlamışken ölümler bu takvimlere karışmaya
Tek bir cümle duyuyordum bu sancı geçer alış dayan
Ben de çocukken başladım hayatla küsüp barışmaya
Yani ben de sizler gibiyim zeki ama çalışmayan

Birleşince ölüm doğuyor nefretim kederlerimle
Her nedense aynı benim cennetim cehennemimle
Acı ve pişmanlık genelde cinnetin bedellerinde
Alın bütün şarkılarımı dinletin bedenlerinde

Sonbahar ve ayın dokuzu bir tarafta kitap kokusu
Cümleleri bozuk ve çok uzun,istiyordum o gelip okusun
Hep aklımda o tenin dokusu, terk edilmiş otelin konusu
Geçmişim bu sende o musun, al öyleyse kucak dolusu küfür

Benim şafaklarıma düşmeyen bir ses gibisin
Bilemem elli beş senelik radyolardan eski misin
Şans denen inatçı ressam çizmiyordu resmimizi
Benim işim ölümle be aşk sen sadece esprisin