Replay

Προχωρώ στο μονοπάτι και όπου βγάλει έχω βαρύ κεφάλι/ τα δυο μου μάτια θόλωσαν που να με πάρει/ αυτό το μούδιασμα στη μάπα και η ζάλη με εξιτάρει αφού νηφάλιος να βλέπω την αλήθεια με σοκάρει/ αναμφισβήτητα κουράστηκα να ανεβάζω ταχύτητα να φύγω αφού η ανθρωπιά βρίσκεται στα αζήτητα / οι νέοι έχασαν την επικοινωνία τους πια αφού δεν ξέρουν να μιλήσουν και λειτουργούν με κουμπιά/ είναι αηδία όλοι τους μοιάζουνε με κηδεία φορέσαν μόνοι την ίδια ταπετσαρία δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει τα ζώα γιατί και πως αφού το μόνο που τους νοιάζει είναι ο ναρκισσισμός και η εμφάνιση σιχαίνομαι στα ίσια γιατί μέτρο σύγκρισης δεν είναι ο έρωτας και η αγάπη μα γαμήσια και τα φράγκα/ προτιμώ την κατανόηση κι ας ζούμε κοπελιά μου σε παράγκα

Όπου κι αν θα βρεθώ/ ψάχνω μα δε καταλαβαίνω/ τι συμβαίνει προσπαθώ να δω/ μα έχω κλείσει τα μάτια μου και πηγαίνω/ το ένστικτο αφότου αφεθώ αυτό με οδηγεί και σαν πυξίδα λειτουργεί χωρίς να κάνει λάθος πάντα μπέσα του μιλώ /αρκεί να κοιτάξω στη καρδιά μου αυτό αρκεί

Θέλω να πάρω τα βουνά και να γίνει η καρδιά μου βράχος
Μήπως έτσι καταφέρω να ξεφύγω απ’ το άγχος
Να ναι δίπλα οι δικοί μου μην υπάρχουν κινητά
Να μιλώ και να με ακούνε να παίζουνε τα παιδιά
Δεν έχω φόβο να πεθάνω αφού ζω
Τη κόλαση τώρα
Πιασαν φλόγα τα μπατζάκια και φουντώνει με την ώρα
Εξουσία είναι οι μπάτσοι και ας λένε για δημοκρατία
Έχεις βύσμα τότε έχεις δουλειά που είναι η αξιοκρατία?
Δεν είσαι ρατσιστής όμως μισείς τους αλβανούς
Δεν κάνεις τίποτα όλη μέρα μα καντηλιάζεις τον Μπους
Συγχαρητήρια ,έτσι αλλάζει ο κόσμος βλάκα
Πουλάς και αγοράσεις τα γουρούνια μεσ' την φάκα
Κλαίγεσαι για τα λεφτά μπροστά από μια τηλεόραση
Και αφήνεις πέντε ευρώ με ένα καφέ χάνεις την ώρα σου
Και η πίστη σου μπροστά σε κόμματα για να σου φτιάξουν το μέλλον
Και ας σε κάνανε τσιράκι για το δικό τους συμφέρον

Ζαλίζομαι με τόσα ηλεκτρονικά αισθήματα
Τριγύρω μου στα τρία μέτρα πάλλονται καρδιές
Μα από κει και πέρα τίποτα καθάριο στον ορίζοντα
Αφού η γενιά μου χάθηκε σε μέλλον καθορίζοντας ζωές
Σε όρια, πάνω απ' όλα σαρκικής απόλαυσης κι ευχές
Με πυξίδα κάποιο πρότυπο της σάπιας τηλεόρασης
Που δίνει φως σε νέους
Να έχουν στο μυαλό τους μόνο να τους λεν ωραίους
Πληγώθηκα στην όψη του εγώ μου να πετά στον ουρανό
Και με φτερά, μήπως βρω τον άγγελό μου
Νιώθω τύψεις, που έμαθα να σέβομαι και πρώτα να μιλώ στον εαυτό μου
Μετά στον διπλανό μου
Αλήθεια μ' έπιασα να κλαίω και ν' αρνούμαι
Τα μαθήματα που δίναν για το πως να προσποιούμαι
Σας θέλω φιλαράκια μου κοντά κι ας μην το δείχνω
Σε θέλω ομορφιά μου αγκαλιά σε κάθε ύπνο
Φοβάμαι το σκοτάδι γιατί ζω στην μοναξιά
Αφού στο φως εν τέλει όλα μου φαντάζουν σκοτεινά
Ζούμε στο ίδιο μέρος μα αισθάνομαι να ζω στην ερημιά
Αφού δε μάθανε να λένε ούτε γεια!
Αγάπη με μηνύματα πλασάρουνε κι εικόνες
Σ' ένα χώρο που οι πόρνες και οι φλώροι σουλατσάρουνε
Γδύσου, άμα θες να δείξεις την αλήθεια
Τον έρωτα κηδέψαν στα πιο μεγάλα στήθια