Puke poo

[Hook:]
Που και που δεν έχω τι να πω
Που και που δεν έχω τι να δω
Που και που δεν έχω όρεξη να βγω
Δεν ξέρω ποτέ τι με πιάνει

Που και που δεν έχω τι να πω
Που και που δεν έχω τι να δω
Που και που δεν έχω όρεξη να βγω
Απλά κοιτώ το ταβάνι
X2

[Verse 1:]
Γράφω,σβήνω,γράφω,σβήνω στίχους
Τι κι αν γράφω μόνο για λίγους;
Τι κι αν θα 'χω γεμάτα τετράδια μουτζούρες
Οι τζούρες αέρα που παίρνω με πνίγουν

Οι στίχοι μου θίγουν μονάχα αυτούς που κατέχουν τη μύγα
Οι στίχοι μου θίγαν αυτούς που καλύτερα κάναν και φύγαν
Καλυτερέψαν τη ξήγα

Μόνιμα
Γύρω απ' το νου μου ένα πρόβλημα
Με άγχη όχι γόνιμα και βγάζει ερώτημα
Για το αν τη σιωπή άμα προτιμά

Ίσως να προτιμά να κάθεται φρόνιμα μόνιμα
Μα στάση και νέκρα συνώνυμα
Ασ' το να σκέφτεται λόγια και ας μένουν ανώνυμα

Αλλάζω τα πρόσημα πάντα
Φούτερ και σκούφο και μία γραβάτα
Ούτε και να 'θελα να 'χανα θα 'χανα
Χρόνο που χάνω για να καταγράψω τα πάντα

Κράτα μόνο ότι σε γεμίζει
Μη πετάξεις ότι σε φοβίζει
Πάλεψε νίκα το κρατά το
Που ύστερα να 'χεις να βλέπεις το τι σε ζορίζει

"easy, easy" λένε φίλοι μα
Αγγίζει η βίδα μου ξεβίδωμα
Ελπίζει το νου μου να απογίνω μια χαρά
Με ραπ να βγάζω τον πόνο απ το ρίζωμα

Flows πολύχρωμα σ' άχρωμο beat
Αφήνουν αποτύπωμα σ' αυτή τη μουσική
Να γίνει το απολίθωμα που κάποτε θα βρει
Ανθρώπινο χέρι να βγει απ' τη γη

[Hook:]
Που και που δεν έχω τι να πω
Που και που δεν έχω τι να δω
Που και που δεν έχω όρεξη να βγω
Δεν ξέρω ποτέ τι με πιάνει

Που και που δεν έχω τι να πω
Που και που δεν έχω τι να δω
Που και που δεν έχω όρεξη να βγω
Απλά κοιτώ το ταβάνι
X2

[Verse 2:]
Πες πως να επικοινωνήσω
Που κάθε δίαυλο αφήνω πίσω
Ζορίζομαι για να με πείσω
Το μίσος στον κόσμο να περιορίσω

Δε ξέρω τι να πω στον εαυτό μου να με γιάνω
Μα πρέπει να γνωρίζω για τους γύρω τι να κάνω
Κι αντί κάθε μέρα να με ξέρω παραπάνω
Απλά κάνω υπομονή ώστε πιο λίγο να το χάνω

Είναι η λογική αεροπλάνο
Που πέφτει συχνά σε κενά
Κάποιων πάει από κάτω πάνω
Κι άλλων από πάνω κάτω
Καταλήγει να πέφτει στα άγονα

Εδάφη χάνοντας έλεγχο
Επαφή κάνοντας μ έδαφος
Ένα φιλί μεταξύ τους αρκεί
Να τελειώσει ζωές πριν το τέλος να ρθει

Στραβοκαταπίνω πάντα με το που ξυπνάω
Τι θα απογίνω αν δε ξέρω το που πάω
Πάντα κατακρίνω κάθε φίλο που χει κείνο
Το συναίσθημα του πάω προς το χάος

Λες και είμαι πράος

Χα, γελάω θα κολλάω
Πάντα στα αρνητικά
Γι αυτό γενικά με νικά το να
Φεύγω απ' τα κανονικά
Πάω στα ανώμαλα

Κουβαλάω πιο πολλά στο νου από πέρσι
Όλο θα κοπανάω λάθη δε μ αρέσει
Μόνιμα μ' ένα "μακάρι να τα καταφέρω"
Πώς έτσι εις πέρας να τα φέρω;

Έχει η απλότητα πλούτη μα τούτη τη φάρα δε τη νοιάζει
Η μούρη της όλο στο άσχημο μοιάζει κι αυτό δεν αλλάζει
Φαίνεται όταν χαράζει