Przestrzeń

Otwieram jedną z książek
Niebieską o miłości
Ma dużo ilustracji
I grzbiet z jedwabnej wstążki

Ten kto ją napisał
Musiał dużo wiedzieć o nas
Bo jest w niej pokazane
Jak trzymasz mnie w ramionach

Pamiętam stałam w oknie
I zimno było w Polsce
I Twoje ciepłe słowa
Że wkrótce wyjdzie słońce
Ta Przestrzeń jest dla mnie święta
I wiatr co niesie ją do mnie
Nigdy nie będę przeklęta
Powracam tu po nadprzyrodzone

Ta przestrzeń jest dla mnie święta
I wiatr co niesie go do mnie
Nigdy nie będę przeklęta
Powracam tu po nadprzyrodzone

Mieliśmy stąd wyjechać
Bo wycinają drzewa
Bo coraz trudniej matkom
I coraz mniej tu nieba

Dokąd odpływa ta chwila
Dokąd Cię zabiera
Totalnie patrzę i słucham
A Ty znikasz jak chmura

Ta Przestrzeń jest dla mnie święta
I wiatr co niesie ją do mnie
Nigdy nie będę przeklęta
Powracam tu po nadprzyrodzone