Pożar

[Zwrotka 1]
Witam tu Kajtek, na bicie jak zawsze
Dziękuję, że wpadłeś, bo to jest mój pacierz
Wczoraj czułem się jakbym umierał
Ale nie mówiłem nic, bo dzisiaj jest wena
I co do mnie - kurwa lepiej się nie pytać
Muszę zmienić poziom gry, bo pozostały dwa życia
Nie potrafię pomóc tym, którzy w potrzebie
Zamiast pomóc, to ich niszczę i tak niszczę znowu siebie
Znowu gram, gram, na boisku całkiem sam
Parę ran, skaz, nie wiem co powiedzieć mam
A więc chowam w dłoniach twarz, głowę w ziemie
Jak jezuita, co zabiło go Milczenie
Trochę wiem, trochę nie wiem, trochę boję się
Raczej nie, nie, nie - znowu pierdolę
I tak młoda proponuję się odkochać
Jak nie dzisiaj, no to jutro, bo i tak będziesz żałować
Nawet nie wiecie jak jest w mojej głowie brudno
Czasami myślę, że po prostu mam za duże lustro
Każdy walczy, każdy ginie i ma swój front
Jedyne co mogę powiedzieć: "życie, trudno"
Wczoraj skakałem po scenie, mówiłem: "zróbcie hałas"
Moja mama usłyszała
Stoję na scenie, no bo tylko tam mnie widać
(Tylko tam mnie widać), a w pokoju znowu cisza

[Zwrotka 2]
I znowu nie wiem gdzie jestem
Czy chodzi o muzykę, czy też chodzi o backstage
Chciałbym, żeby moje słowa były wielkie
Ale niestety znowu przezroczyste jak powietrze
A ja ciągle biegnę
I czuję się jakbym za plecami miał dużą bestię
Ale dzisiaj kończę, wreszcie, nareszcie
Bo jak za siebie, się nie wezmę, to nikt się nie weźmie
Otwieram okno, no i stoję tak, żebym mógł spaść
Lubię się bać, a w ten sposób czuję prawdziwy strach
Tej nocy wieje taki ciepły, bardzo mocny wiatr
Płynie z innego świata i otula moją twarz
Czas się zatrzymał, ja pomiędzy i tak nie wiem co
Jak żołnierz, który oddaje hołd swoim okopom
Za długo walczył i zmęczony szuka gdzie jest dom
Jakby kto pytał, to odpowiedź jest, że jest spoko
Jakby kto pytał, to niech nie pyta, bo zdziwi się
Ty widzisz mnie, w miejscu, gdzie wielu dziś nie widzi się
Zanim na czoło proch umarłych ksiądz mi posypie
Zaśpiewam o tym, że widzę jak świat nam sypie się
I to jest dziwne wiesz, świat jak Johnny Cash
Ciągle boli i wcale nie chce zagoić się
Pierdole setki scen i wyścigi przez sen
Bo w końcu kiedyś każdego do snu utuli śmierć