Πώς Θα ’ταν Αλλιώς; (Pws Tha Tan Alliws)

Που είναι μέρες που αράζαμε; πώσο αργά την βγάζαμε
Ανέμελοι γυρνούσαμε τώρα κάπου το χάσαμε
Κλείστηκε μέσα μας ψάχνει τον τρόπο να βγει
Και εγώ να ονειρευτώ όσο γίνεται γιατί έρχεται η αυγή
Είναι το μέλον θαμπό , δείξε μου που να κρυφτώ
Να πάρω τις στιγμές μαζί μου για λίγο να τις γευτώ
Δεν προλαβαίνω να ζω , πες μου τι πράγμα και αυτό
Τον γοργοθά μου ανεβαίνω με το κεφάλι σκυφτό
Δίπλα μου όσα μου φέρει ο άνεμος και όσα μου πάρει χάρισμα
Αχάριστος δεν είμουν ποτέ αυτό για ξεκαθάρισμα
Προβληματίζομαι στον βούρκο μου βυθίζομαι
Εθίστηκα σε κάτι που δεν έχω και απελπίζομαι
Το συνηθίζω να απευθίνομαι σε τοίχους
Μελάνι έγινε ο πόνος μου με αυτόν γράφω στοίχους
Ξανατοποθετώ στην αλυσίδα μου του κρύκους
Σήμερα αυτά που ζήσαμε έχουν την τυμιτική τους
Μην με ρωτάς για το τι ψάχνω έχω περάσει σε άλλο στάδιο
Αλάξανε τα πράγματα σήμερα ζω για τ'αύριο
Πολλές φωρές ξεχνώ τι ζω και ανοίγω το τετράδιο
Κανένας στο δωμάτιο και έχω ανοιχτό το ράδιο
Απλά να ακούγεται κάτι γιατί είμαι μόνος μου
Το όλα σε θυμίζουν δεν βοηθά φουντόνει ο πόνος μου
Γιαυτό και το'κλεισα, τ'άκουσα, κόλησα
Είχα φαρδί χαμόγελο μέχρι που μελανχόλησα
Τι κρίμα , δεν με συκώνει πια το κλείμα
Στην πόλη περιφέρομαι διάφανος σαν τα κρίνα
Είχα τόσο πάθος νιώσε με η χαρά σε κανά μήνα
Θα είναι σύμπτωση που βλέπω όλο τα ίδια όταν τραβάω μια κουρτίνα
Τι μέρα έχουμε τι μήνα; βράδιασε με χόρτασε η θλίψη δεν έχω πείνα
Τα ντέρτια στο στομάχι μου μέσα πίνω για κείνα
Τα πνίγω βάζω αυτά αντί για κόλα στην ρετσίνα
Τα πράγματα δεν πάνε καλά...
Μα θα τ'αντέξω τι να κάνεις έτσι πάνε αυτά