Pomylona

Mój Messenger milczy już kolejnych parę minut
A ja się martwię i wariuję, chcę otworzyć wino
Choć szczerze to nie piję albo piję bardzo rzadko
Bardzo rzadko
To głupie, że jak się kłócimy to chce mi się pisać
Ale inaczej chyba zwariowałabym tu dzisiaj
Przeglądam stare zdjęcia i foldery bez nas, z nami
I myślę, co Ci powiem kiedy znów będziemy sami…

Opowiem Ci, opowiem Ci historię o nas
O kartkach, co niezapisane los pochował
Przeproszę Cię, przeproszę, za te wszystkie słowa
Choć wspomnień nie naprawi nic, lecz ja wciąż wołam
Bo jestem pomylona, bo mam w głowie bagno
I w jego centrum pomylona stoję, łatwo
Mi zgubić twoje ja i gonić za twym cieniem
Czy mnie to zgubi, pewnie kiedyś, teraz nie wiem

Nie chcę płakać, bo mnie boli głowa kiedy lecą łzy
Czasem trudno się powstrzymać, w końcu ty to ty
Pewnie na ciebie choruję, pokręcony jest ten świat
Umykają mi linijki, jesteś więcej niż ja wart
I przygryzam wargę do krwi bo mi smutno i mi źle
Bo nie lubisz gdy przepraszam, a ja dobrze o tym wiem
Żeby nie powtarzać słowa, w klawiaturę stukam
I ciągle ciągle ciągle czegoś szukam

Ja nawet nie wiem, czy dotrwamy razem jutra
Czy nie rozdzieli nas głupota albo kamasutra
Bo porwać się emocjom jest tak łatwo, czy zostaniesz
Ty pewnie teraz śpisz, jak dziecko, a gdy później wstaniesz
To otworzysz okienko na cholernym Messengerze
A jeśli sen nas nie naprawi, w co w sumie nie wierzę
To udobrucham cię piosenką, bo jest szczera
Bo po raz pierwszy w słowach uczucia wylewam

Bo jestem pomylona, wyglądam przez okno
I choć jest grudzień, to na deszczu liście mokną
I chciałabym zapalić, choć przecież nie palę
Lecz sama nie wiem, co ja robię, gdzie iść dalej
Bo jestem pomylona, bo mam w głowie bagno
I w jego centrum pomylona stoję, łatwo
Mi zgubić twoje ja i gonić za twym cieniem
Czy mnie to zgubi, pewnie kiedyś, teraz nie wiem