Πολυκατοικίες (Polikatoikies)

[Verse 1]
Χαλασμένα ασανσέρ και τοίχοι από χαρτί
Κουτσομπόλες διαχειρίστριες, ρουφιάνοι θυρωροί
Τρωκτικά μ' ακουστικά ακούν τις συνομιλίες
Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί
Χαλασμένα ασανσέρ και τοίχοι από χαρτί
2 νύχτες πριν ληστέψανε τον νταλαβερτζή
Τώρα ποιος φτιάχνει τον απέναντι που θέλει να πιει;
Τι 'ναι ο θάνατος, αγόρι μου, μπροστά στην ντροπή;
Ακούω το τάβλι των ανέργων, τη φωνή των παιδιών
Τα καταπιεσμένα βογγητά των νοικοκυριών
Έχω για θέα μια εκκλησία και τις ουρές των πιστών
Και ιδρώνω για ν' αρπάξω την πηγή των κακών
Εκεί έξω, έξω, έξω από 'δώ
Σιγά μην κλείσω συμφωνία με τον εξ από 'δώ
Εγώ δε θέλω μεροκάματο, εγώ θέλω να rapάρω
Να μάθω πού τα κρύβουνε, να πάω να τους τα πάρω
Το rap μου είναι γκάνι, στο στόμα μου η κάννη
Εκλεκτό ντουμάνι για όποιον τ' απολαμβάνει
Το αγόρι με τον φράχτη το 'χω κάνει με μελάνι
Το 'δαν οι μοϊκάνοι, λέν' «Ο μάγκας, τι κάνει;»
Πατεράδες που ερωτεύονται πίσω απ' το λιμάνι
Ποιος πληρώνει διατροφές; Θέλουν τη νέα Mercedes
Επιστρέφουν σουρωμένοι και ρωτάν πόσο κάνει
Τη γυναίκα τους πριν βάλει το παιδί τους για νάνι

[Chorus]
Όσο για 'μένα, είμαι εντάξει, μα ό,τι έχω δε φτάνει
Η επιτυχία της αποτυχίας μ' έχει τρελάνει
Δεν ήμουν μάγκας ποτέ, καμιά φορά είμ' αλάνι
Φυσάω τον καπνό στοχεύοντας το ταβάνι
Κουτσομπόλες διαχειρίστριες, ρουφιάνοι θυρωροί
Τρωκτικά μ' ακουστικά ακούν τις συνομιλίες
Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί
Κανένας ασφαλής μέσα στις πολυκατοικίες

[Verse 2]
Θέλουν να δώσω μια συνέντευξη να μάθουν τι μου αρέσει
Πόσα έχω αρπάξει και για πόσα έχω δουλέψει
Πόσο ψηλός είν' ο ψηλός, γιατί μ' άφησ' η Έτσι
Μπας και καταλάβουνε το πώς rapάρω έτσι
Στο ισόγειο ο φοιτητής ακούει ωραία μουσική
Μιλάει τη γλώσσα των μπλεγμένων μα φοβάται πολύ
Μου λέει «Γάμησε τους rappers, μίλα για τη ζωή
Όροφο προς όροφο, γραμμή προς γραμμή»
Ωραία, ρευματοκλοπές, υποτροπές, λογαριασμοί
Ανεργία, αφραγκία, μπάτσοι, Χρυσή Αυγή
Μεροκάματα του τρόμου, εξώσεις, πλειστηριασμοί
Κι η γειτόνισσα να λέει πως γίναμε γραφικοί
Μη ρωτάς άμα το ζω, αδερφούλη, το ζω
Με τσιγάρα και σφυρίχτρα λίγο πριν τον σεισμό
Ζουν μεταλλαγμένα όντα κάτω απ' τον ουρανό
Φόρα. αγάπη μου, το κράνος πριν τον βομβαρδισμό
Ο γέρος από τον 6ο λέει πως είμαστε όλοι άρρωστοι
Γέρο, βγάζουμε χειμώνα στην Ελλάδα, είμαστε άνθρωποι
Τη σάπιζες στο ξύλο κάθε μέρα με τη ζώνη σου
Λυπάμαι που δε σου 'γραψε η ξενιτεμένη κόρη σου
Από δίπλα έχω έναν μπάτσο που όλο στραβοκοιτάει
Τον μετανάστη απ' τον 5ο κι ας του χαμογελάει
Ο από κάτω είναι εντάξει, βλέπει και δε μιλάει
Μα κρατάει το κορίτσι ενώ δεν το αγαπάει

[Chorus]
Όσο για 'μένα, είμαι εντάξει, μα ό,τι έχω δε φτάνει
Η επιτυχία της αποτυχίας μ' έχει τρελάνει
Δεν ήμουν μάγκας ποτέ, καμιά φορά είμ' αλάνι
Φυσάω τον καπνό στοχεύοντας το ταβάνι
Κουτσομπόλες διαχειρίστριες, ρουφιάνοι θυρωροί
Τρωκτικά μ' ακουστικά ακούν τις συνομιλίες
Μας χαζεύουν οι εξωγήινοι μέσα από το κουτί
Κανένας ασφαλής μέσα στις πολυκατοικίες