Ποιήματα (Poiimata)

Και μου λες να σου μάθω να γράφεις ποιήματα
Σου λέω πρέπει να θέλεις να χορεύεις ενώ δεν ξέρεις τα βήματα
Γίνε με τα σκατά γλύπτης
Πρέπει να εκθέτεις τις πληγές σου ενώ τις γλύφεις

Πέθανε στο χαρτί σου πάνω
Κι αναστήσου σ' ένα όμορφο ρήμα σου
Τώρα σβήσ' το με δάκρυα
Με 'γεια το πρώτο ποίημα σου
Κι άσε τον κόσμο να σε σπάσει
Γύρνα σπίτι, σπάσ' τον πίσω
Με κάθε λέξη που θα 'ρθει

Πονάν' οι γαμημένες αν δοθείς σ'αυτές
Μα είν' ο καλύτερος φίλος που θα κάνεις σε χίλιες ζωές
Έχω χάσει κι έχω μοιραστεί τα πάντα απ' όταν τ'άρχισα
Στιγμή δεν το μετάνιωσα
Πούστη, χίλιες και μία θα το ξανάκανα

Είναι για κάποιους σχιζοφρένεια
Εμένα η μόνη λογική που έχω γνωρίσει
Στην καρδιά της μητρόπολης βλέπω φύση
Αν το γράψω ισχύει
Αν το γράψω θα μου μιλήσει

[Chorus]
Έβλεπα ποιήματα από εσένα όταν έμενες
Φώτιζε ο τόπος κάθε φορά που ο ήλιος έπεφτε
Κι έβλεπα ποιήματα, όχι εσένα όταν έφευγες
Στο είπα ξημερώματα όταν στα μάτια μου έδυες (x2)

[Verse 2]
Μου'πες πως θες να με μάθεις
Κι εγώ πρόβαλα χίλιες φορές τι θα πω
Μα δε μ'άκουσες
Και το έγραψα
Και στο έδωσα
Ένιωσα τέλεια
Ένιωσα τέλεια
8 δίσκους μετά και δεν το ξέχασα

Είμαι όλες οι λέξεις που διέγραψα
Οι νύχτες που πέθανα
Είμαι όλα τα λάθη που'χω κάνει και δεν έμαθα
Είμαι τα τραγούδια που αφιέρωσα

Είμαι όλα τα λίτρα απ'το ρούμι που ήπια
Είμαι όλα τα ναρκωτικά που πήρα
Είμαι τα δάκρυα που χύνω κάθε φορά που προδίδομαι
Το στόμα στης πλάτης την τρύπα

Είμαι το μένος για την ηθική που μου χάρισαν σε μια κονσέρβα ληγμένη
Είμαι αυτός που τους είπε πως δε θέλει ένα πιάτο φαΐ με την περπατημένη

Είμαι ό,τι επιλέγω να προστατεύω
Και οτιδήποτε διάλεξα ν'αγαπώ
Γίνομαι μπάρες όταν περισσεύω
Βρήκα χίλιους τρόπους να στο πω

[Chorus]
Έβλεπα ποιήματα από εσένα όταν έμενες
Φώτιζε ο τόπος κάθε φορά που ο ήλιος έπεφτε
Κι έβλεπα ποιήματα, όχι εσένα όταν έφευγες
Στο είπα ξημερώματα όταν στα μάτια μου έδυες (x2)