Podpisano - ja

Mam lat szczerze mówiąc trochę mało
Ale spoko, wciąż sporo zapału
Dużo uczyć się powinnam i się dużo uczę
Choć tą moją artystyczną duszę
Trzeba karmić ciągle piosenkami
I bananowymi muffiami
Co do piosenek to właśnie piszę
Nic się nie rymuje oprócz słowa – wiszę
No to spoko, polecę z wiszeniem
Albo jakimś innym marudzeniem
W końcu w tej dziedzinie jestem mistrzem
W Leniuchowie zostanę burmistrzem
Papieżem też mogę chociaż szczerze
W wielkie władze to tak średnio wierzę
Bo każdy chce dla siebie brać i nikt nic dać nie chce
Tylko w futrach chodzą i brzydkiej panterce
Politycy – znów te same twarze
Bez polotu i bez nowych wrażeń
Bez pomysłu i bez żadnych planów
W kółko zegareczki starszych panów
W swoich biurach przez dni całe siedzą
Nic mądrego w mediach nie powiedzą
No i świata wcale nam nie ogarniają
Tylko kamieniami w dinusie rzucają

Takiej mnie nie chciałeś
Ale taką pokochałeś
Taką prostą, bez polotu
Osobistego uroku
Zmieniam numer
Jadę w świat
Mam dość wszystkich waszych rad
To już koniec, mówię – pa
Pozdro podpisano – ja

Kim ja jestem – dzieckiem z marzeniami?
Może się przejmuję głupotami
I stresuję całkiem bez powodu
Szybsze starzenie, niefajnie w opór
Może chciałabym trochę rapować
Trochę śpiewać i trochę malować
Ale strasznie wolno idzie mi myślenie
Oto będzie przykład, łapcie moje marudzenie

Odkąd studiuję jest jeszcze gorzej
Choć się staram przebywać na dworze
Słońce łapać, kiedy świeci ładnie
Nie oddychać spalinami, siedzieć w saunie
Głupie myśli chciałabym utopić
W szklance wody, a lód w sercu stopić
Żeby było cieplej kiedy siedzę sama
Kiedy o poranku Iphone krzyczy wstawaj
Kiedy deszcz się tłucze w okiennice
Kiedy powie ktoś że znów źle piszę
Kiedy budzę się przed szóstą rano
Leżę i się zastanawiam, czy wciąż warto
Nerwy sobie i innym marnować
Może lepiej świat pokolorować
Kiedyś zamknę oczy, szepnę sobie
Jua, patrz co osiągnęłaś, brawo Tobie