Peter en de Wolf - Verhaal

Het was een mooie zomerse dag. Peter woonde bij zijn Grootvader in een klein huisje, dat omgeven werd door een klein tuintje en een stenen muur. Aan de andere kant van de muur lag een groene weide, met een diepe vijver. De weide grensde aan een groot, diep en donker bos. Het was dus een heerlijke zomerdag, nog heel in de vroеgte. Peter deed zachtjеs de tuindeur open en betrad de weide

Op de tak van een grote boom zat een klein vogeltje. Dat was Peter’s vriendje, en terwijl het van tak naar tak fladderde, tjilpte het vrolijk: “Alles is rustig.”

Het was inderdaad heerlijk rustig. Er was zelfs geen rimpeltje op het water van de vijver

Toen kwam de eend aanwaggelen, die blij was dat Peter de tuindeur open had gelaten en ze besloot een frisse duik te nemen in de vijver

Zodra het vogeltje haar zag, vloog het omlaag. Het ging vlakbij in het gras zitten, haalde de schoudertjes op en tjilpte: “Wat voor vogel ben jij eigenlijk, dat je niet kunt vliegen!” “Kwaak,” antwoordde de eend. “Wat voor vogel ben jij, dat je niet kunt zwemmen!” En meteen sprong ze in het water

Zo ging het gekibbel maar door; de eend, die in de vijver rondzwom, en het vogeltje, dat aan de kant heen en weer hipte

Plotseling trok iets anders Peter’s aandacht. Stiekempjes kwam er door het hoge gras een kat aangeslopen

De kat dacht: “Die vogel is druk bezig met die eend. Ik kruip gewoon wat dichterbij en dan pak ik het.” Zo sloop hij, op fluwelen pootjes, op diens doel af

“Pas op,” riep Peter. Als een speer vloog het vogeltje de boom in

Vanuit het midden van de vijver, kwaakte de eend woedend naar de kat

“Is het wel de moeite waard om naar boven te klimmen,” dacht de kat, terwijl die om de boom heen sloop. “Als ik boven ben, is die vogel er allang vandoor.”

Grootvader kwam naar buiten. Hij was erg boos, omdat Peter de weide was opgegaan. “Het is daar veel te gevaarlijk,” mopperde Grootvader. “Als er een wolf uit het bos zou komen, wat zou er dan met je gebeuren, hm?”

Peter schonk geen aandacht aan de woorden van Grootvader. Jongens zoals Peter zijn namelijk niet bang voor wolven

Maar Grootvader had er genoeg van. Hij pakte Peter bij de hand, nam hem mee naar binnen en deed het hek achter zich dicht

Plotseling werd het op de weide erg stil. Er klonk een zacht geruis in het riet, en helemaal aan het eind van de weide, aan de rand van het grote, diepe en donkere bos, verscheen er een grote, grijze, enge, dikke, boze wolf

De kat was de eerste die de wolf zag. Zijn haren gingen helemaal overeind staan en meteen vluchtte hij de boom in

De eend kwaakte van de schrik, sprong de vijver uit, en waggelde weg, zo vlug als ze kon

Maar, ook al rende ze nog zo hard, er was geen ontkomen aan. De wolf rende veel harder. Hij kwam steeds dichterbij… hij haalde haar in… en hap… daar had hij haar te pakken… en met één hap verslond hij de eend

En nu was de toestand zo; de kat zat op de ene tak van de boom, terwijl het vogeltje op een andere tak zat, maar niet al te dicht bij de kat

De wolf maakte intussen rondjes om de boom, terwijl hij de kat en het vogeltje, met hongerige ogen aankeek

Peter had alles gezien vanachter de muur, maar hij was helemaal niet bang

Hij rende naar de schuur, pakte een stevig touw, en klom bovenop de muur. Over die muur hing een tak van de boom, waar de wolf omheen liep

Met één hand wist Peter de tak vast te pakken en in één keer wist hij zichzelf de boom in te hijsen

“Luister goed,” fluisterde hij tegen het vogeltje. “Vlieg naar beneden en fladder om de kop van de wolf, maar kijk goed uit.”

Met de punten van zijn vleugeltjes raakte het vogeltje bijna de kop van de wolf, die woedend in de lucht hapte, van links naar rechts

Wat kon dat vogeltje de wolf toch lekker treiteren, en wat zou de wolf het vogeltje graag vangen. Maar dat lukte hem nooit, want het wist hem telkens te slim af te zijn, dus hapte hij steeds weer naar lucht

Inmiddels was het Peter gelukt om van het touw een lasso te maken. Langzaam en voorzichtig liet hij die naar beneden zakken

De lasso kwam in één keer om de staart van de wolf, en meteen begon Peter, uit alle macht, eraan te trekken

Toen de wolf voelde dat hij gevangen zat, begon hij wild te springen en te rukken om los te komen

Maar Peter knoopte het andere eind van het touw vast aan de boomstam…

…en daardoor kwam de wolf steeds vaster te zitten

Juist op dat moment…

…kwamen de jagers uit het bos tevoorschijn

Ze zochten al jaren naar de wolf en hadden zijn sporen gevolgd

Ze wilden al schieten, maar Peter, die nog steeds in de boom zat, begon te roepen: “Schiet hem alsjeblieft niet neer! Het vogeltje en ik hebben hem al gevangen weten te nemen! Help ons maar liever om hem naar de dierentuin te brengen!”

En daar gingen ze; moet je die prachtige optocht eens zien. Peter liep, met een trots gezicht, voorop

Achter hem kwamen de jagers met de wolf aan het touw

En helemaal aan het eind van de optocht liep Grootvader met de kat in zijn armen. Grootvader mopperde aan één stuk door: “Stel je nou eens voor dat Peter de wolf niet had kunnen vangen, wat zou er dan gebeuren, hm?”

Het vogeltje vloog boven hun hoofden uit, terwijl het vrolijk tjilpte: “Moet je kijken, wat Peter en ik gevangen hebben!”

Als je heel goed luistert, kan de eend in de buik van de wolf horen kwaken, want in zijn haast en gulzigheid, had de wolf haar levend ingeslikt