Πες Μου (Pes Mou)

Κάνε τον κόπο επιτέλους να σκεφτείς πριν βγάλεις άχνα
Βάλε το μικρό μυαλό σου τη ντροπή να πάρει σβάρνα
Και πες μου χωρίς να μου χρεώσεις την αλήθεια σαν χατίρι
Γιατί το παίζεις ζωντανός σ’ ένα κόσμο κοιμητήρι
Γιατί τ’ όνειρο με ιδρώτα κάνεις τράμπα
Και πληρώνεις ακριβά ότι οι άλλοι παίρνουν τζάμπα
Τη μοναξιά σου γιατί βγάζεις στο σφυρί
Κι απαντάς για ότι γουστάρεις μ’ ένα ηλίθιο “μπορεί”
Πες μου γιατί βολεύτηκες σε μια όψη φουκαρά
Και ικετεύεις να σε λυπηθεί η φθορά
Και τα πολλά κρυφά σου πάθη φοβάσαι μη τα μάθει
Η τέλεια αγάπη ακάλεστη όταν θα ‘αρθεί
Γιατί μετάνιωσες για τις κρυφές ευχές σου
Και πήρες σοβαρά τις ενοχές σου
Γιατί δεν άντεχες καθόλου τις μικρές τις στιγμές
Και χαράζεις στην παλάμη σου μεγάλες γραμμές
Δε θα χορτάσεις ποτέ από της μύγας το ξύγκι
Δε θα φωνάξεις ποτέ όσο η θηλιά σου θα σφίγγει
Θ’ αγκαλιαστείς παντοτινά με μια ζωή αυταπάτη
Γι’ αυτό ρε πες μου, αφού σε ρώτησα κάτι
Πες μου γιατί φοβάσαι το χώμα, αφού εκεί κάτω θα γύρεις
Πες μου γιατί γεννιέσαι ακόμα, αφού είσαι απλά μουσαφίρης
Πες μου γιατί είναι άδεια η αγκαλιά σου, ήταν ο όρκος φτηνός
Πες μου γιατί παγώνει η καρδιά σου, αφού σε γεμίζουνε με φως
Βάλε το χέρι αν αντέχεις στη καρδιά
Κι αν δε θυμάσαι είναι κάπου στη ζερβή μας μεριά
Και πες μου γιατί σε σκιάζει το τέρμα
Η ζωή είναι μπρος φευγιό και πίσω γέρμα
Κι αν καείς στη φωτιά κουβαλάς με καμάρι
Όσα δε φύγουν αγκαλιά με το σάπιο μας κουφάρι
Τα όνειρά σου κοίτα να ‘χουν πάντα απαρτία
Κι η πεθυμιά σου δασκαλεμένη αμαρτία
Ήταν και θα ‘ναι σου λέω κακά τα ψέματα
Δε θα γλιτώσεις με συγνώμες, χαρές και κανακέματα
Μια θέση έχεις και ‘συ στο συρφετό
Κι αλλάζεις χέρια σα χαρτονόμισμα πλαστό
Και πες μου (γιατί φωνάζατε όλοι
Θα πάνε τσάμπα οι ρόλοι)
Εκεί που γίνεται η ζωή διπλό μαρτύριο
Ένα έργο φτηνό με ακριβό εισιτήριο
Παρηγοριά σου, αυτό που υπάρχει κοντά σου
Κι ακόμα σέρνεται πίσω απ’ τα βήματα σου
Και χαρά σου που χαλάω τις στιγμές μου
Για να σε μάθω καλά γι’ αυτό, ρε, πες μου