Περαστικός κι Αμίλητος (Perastikos ki Amilitos)

[Verse 1: Loopatic]
Για λίγο μ' είδες να περνώ μπροστά απ' τα μάτια σου
Σαν φάντασμα που στοιχειώνει τα βράδια σου
Περαστικός κι αμίλητος
Δεν κάθισα ούτε λίγο στα βρεγμένα σκαλοπάτια σου
Είμαι άνεμος που διαπερνά το σπίτι μέσα απ' τα σπασμένα τζάμια σου
Θερίζω στα ματωμένα χωράφια σου τον πόνο
Παυσίπονο κι αν τον βρω τον σκοτώνω
Αν βρω το χώρο και τρυπώνω, τον κατατροπώνω
Δώσ' μου μια θηλιά να κρεμαστώ όταν μετανιώνω
Φτιάξε μου δυο φτερά να με ταξιδεύουν στον χρόνο, εκεί πίσω
Σ' εποχές που δεν μπορώ να γυρίσω
Παράτολμο να βάλω το χέρι μου στη φωτιά για να το σβήσω
Ανόητο, μα τόσο απότομο, να σταματήσω δεν το πρόλαβα
Γι' αυτό μετά τραβήχτηκα στον ίσκιο
Συνήθεια σαν αρρώστια και το αντίδοτο δεν βρίσκω
Όλη τη Γη σε δυο λεπτά θα εξερευνήσω
Όταν τους κόμπους λύσω
Όταν το ουράνιο τόξο καβαλήσω
Που νερό και φως να ανθίσω στην κορυφή του χιονισμένου βουνού
Ρίζες τα φύλλα μου, ν' ανοίξω
Μια ψυχή δαιμονισμένη να εξαγνίσω
Μαύρος μάγος, την κατάρα να υπνωτίσω
Λάβα να ποτίσω για να λιώσει ο πάγος
Στα δυο απ' τον κεραυνό να ανοίξει ο τάφος
Απ' τη ζωή φευγάτος κι είμαι ακόμα μονομάχος
Πολεμώντας για το σωστό και το λάθος
Προσπαθώντας να σταθώ, είναι μπρος γκρεμός και πίσω λάκκος
Με φίδια, τους λένε ανθρώπους, μα αξίζουν πιο λίγα απ' τα σκουπίδια
Τα άτομα που 'χω στην ψυχή μου είναι λίγα
Φάρος στα βράχια, μη πέσω κι άμα τσακιστώ, σανίδα
Μαθημένος στα βρώμικα τους παιχνίδια
Αν κολλάς κόφ' την ταινία και μέσα απ' το έργο πήδα
Βρες ρυθμό για να κινείσαι κι απ' τον παλμό χοροπήδα
Κι άσ' τους να σε λέν' τρελό
Βιδωμένος κοντεύω να τρελαθώ κι ας πέρασα μες στην παράνοια
Δεν στράφηκα λεπτό γιατί το ξέρω, αν ξεχαστώ θα με κοιμίσει
Περαστικός κι αμίλητος θα χάνομαι στη δύση
Περαστικός κι αμίλητος θα χάνομαι στη δύση
Ένα με τον ορίζοντα, ένα κομμάτι απ' τη φύση
Ένα με τον ορίζοντα, ένα κομμάτι απ' τη φύση

[Verse 2: Λακωνικός]
Όσο θα ζω, το χτίζω, δεν έχω ανάγκη να περιορίζω
Ρίχνω τη στάχτη στα μάτια του κτήνους που τριγυρίζω
Να δαμάσω ελπίζω, χρόνοι αλλάζουν, μα σαν νέφος το γκρίζο
Πνίγει μέσα του ό,τι πάω να διεκδικήσω
Στριφογυρίζω τον ρόλο
Νομίζεις θα πνίγεις, μα κι αν χαθείς ανοιχτή η ζωή μου για να δεις κι να διαλέξεις τον τρόπο
Αναπνέω απ' ό,τι υπάρχει γύρω μου και το πάω αντιστρόφως συχνά
Αθόρυβος, καλύπτεται από το σκότος που θέλει να πει όποια αλήθεια κρυφή μένει εκεί
Ορθή σκέψη για ό,τι μεσολαβεί, μα γκρεμίζω τα φώτα
Που ρυθμίζουν πια κουκκίδες
Βάρος στα χνώτα σου ώστε να γνωρίσεις την διαστροφή
Σ' ένα βράδυ όπου τα χάδια θα έχουν πάρει τη μορφή, απειλητική
Στηρίζεσαι σε ό,τι μεσουρανεί ανάμεσα στη ανθρώπινη, μα και στη θεϊκή σου υπόσταση
Νιώθεις ό,τι νιώθω και βλέπω τι θες πριν καν τελειώσει η πρόταση
Πνεύμα και ανοικοδόμηση
Μήπως κι επιτέλους βρω το τι να θέλει διόρθωση
Ανώμαλο έδαφος κάτω, μα θα προσγειωθώ
Μικρό το τίμημα αφού τμήμα του εγώ μου επιτρέπει πλέον να κρατηθώ πάνω απ' ό,τι νιώθω
Και μέσα απ' ό,τι νοσταλγώ κι ο χρόνος τρέχει
Κι ο χρόνος τι; Κι ο χρόνος τι; Κι ο χρόνος τρέχει