Pera’da bir salıncak.

Borç bildim her yarını bana
Kasketim endişeli
Uykusundan uyandırıldı nefretim
Alçına imzam eşenir
Her neyse...
Tadım eksik, gündüz vaktinin selamıyım
Ben; yoktan var edilemeyen bir korkak
Öfkem kirpiğimde hortlak
Geceye, gündüze sövgüler biriktirdim
En iyisinden, kallavisinden
Artık ölmek pahasınadır yaşamak
Detone kırık ayak seslerinden
Uzaklaşmak...
Bir dakika olsun ara formlardan sıyrılmak
Kaygılarım yakamı bırakmaz
Enseliyor beni kıskıvrak!
Çatı katında sancılarım
Yok, sen beni hiç anlamadın
Yok ya!
Daimi telaş sesleri
Simülasyona reset attım
Oysa
Bağıra çağıra susmak gеrekir
Gerçek karga tulumba еl koyuyor dimağına
Ve savunman yok
Düş, Pera'da bir salıncaktan, en diplere!
Seslen!
Kim var, kim yok?!
İnsan, yokken kindar
Buna rağmen kafatası katrandan
Çarpık yaşamak sonucunda
Grotesk ilahiler birikiyor hep
Kaçısın yok bilakis bundan
Keskin tırnaklı bir ejderha
İntikamcı, hedonist dünya!
Ben kendime gelmeliyim
Yolu bulmam için bir fener gerek bana
Temelli, suç işlemiş bir güç yetiyor nefret etmem için
Bir sebep yok
Eliniz boş, gözünüz yaş, sözün "imdat!"
Buna denk, içinde bir umut var
Bataklık marşınıza uygun adım uzaklaştı bünyem
Edip ikrah
Say, ondan geri!
Geçmişinle korkut beni!
Mesnetsiz onca tesadüfe bulanmıştım ben
Yaktım, çok defteri!
Say, ondan geri!
Geçmişinle korkut beni!
Mesnetsiz onca tesadüfe bulanmıştım ben
Yaktım, çok defteri!