Pencere

["Pencere" için şarkı sözleri]

[Giriş]
Pencere

[Konuşma]
İki gündür karşı apartmandaki kadının intihar etmesini bekliyorum, belki de etmez
Ne düşündüğünü bilmiyorum onun, gizli kapaklı bir amacı olabilir
İki gün oldu tam
Bi' pencere bitince öbürküne geçiyorum
Pencere önlerinde durmaktan bi' vazgeçsem kurtuluca'm
Bütün pencereleri dolaşıyorum
Kadın da o yüksek terasta çabuk, kaygın adımlarla yürüyor
Terasın tehlikeli uçlarına gidiyo'
Duvara çıkıp ipleri çamaşırları geriyo', gene de güvenim yok
Benim kendisini "Penceremden gözetlediğimi bildiği için bu oyuna mahsus kalktı" diye geçiriyorum kafamdan
Sık sık yarı belinden tramvay caddesine sarkıp aşağıya bakıyo'
İki kez ard arda "Hayır" gibisine başını geri sallıyo'
Bundan "Onun ölmek istemediği" anlamını çıkarıyorum, gene de kesin değil
Yıllardır umutlanmadım
Yeni bi' ana defterime başlarmışçasına ara sıra başımı kaldırıp kadına bakıyorum
O da bana bakıyo', içimden geçenleri okuyo', bu yüzden garip bana
Çok kaygılı, ikimiz de iyi değiliz
Kendini kaldırıp atmak için ufak bi' eşaretçik bekliyo' benden
Benim elimden çıkmış bir insanmışçasına istediklerimi yapıyo'
Buna karşılık onun ölümünü göriyim istiyo'
Oysa kırmızı güllü perdemin altında hiçbi' şey yönetemiyorum
İçimden kadının işine karışmak gelmiyo'
Önlemek, kurtarmak istemiyorum
Ne görebilirsem, ne alabilirsem yaşamından yetiniyorum bundan
Beni görmemesi için perdemin ortasına küçücük bi' delik açıp onu gözetliyorum
Ayağının biri baştan başa beyaz sargılı
Sargının birden al bi' renge gireceğini düşünüyorum
Cesedinin pat diye travmay caddesine düştüğünü
Bütün caddeyi kaplayıp açtığını, gelen geçeni durdurttuğunu
Sihirli bir iki saniyede cesedin kutsallaşıp büyüdüğünü
Her şeyin değişip bittiği mutlu bi' sona bağlandığını düşünüyorum
O da aynı şeyleri düşünüyor, tramvay caddesine bakıp gülümsüyo'
Bu gülümseme, ağzının çevresinde yumuşayıp dağılıyo'
İçine çevrik bir gülümsemenin bu denli büyüyebileceğini görüyorum ilk kez
İnsanın kendi ölümünü düşündüğü zaman böyle gülebileceğini
Kadının da yerde uzanıp yatan kendi ölüsüne sevgi gösterdiğinini kuruyorum
Kendisini terastan ya da pencereden aşağıya atmasında hiçbi' sakınca görmüyorum
Tam tersine, bu bana gerçek bi' davranışmış gibi geliyo'
Birazdan başını, kolunu koparıp dostlarına
"Bilemediniz, bakın, neyim ben" diyecek
Saklı kapalı yerlerini açarak başına toplanıp kendisini izleyenlere
Yüz, el, diz parçalarını kösnüyle titretecek can çekişirken
Bu anlamda bi' açıklamaya koşacak herkes
Bi'kaç dakika dayanabilecekler, unutamayacaklar bir daha
Tramvay caddesinden bomboş geçip giden otobüslere başka bi' gözle bakıyorum
Bomboş geçip gidiyorlar, "Boşken dolaşmalarının bir nedeni olmalı" diye kurmaya başlıyorum
Onların önüne tanıdıklarımı çıkarıp koyuyorum bir bir
Hiç tanımadığım bir adamı itiyorum otobüsün önüne
Ayak bileklerine kadar inen siyah paltosuyla bi' sağa bi' sola bakıyo'
Boyu uzayıp kısalıyo', sonra berberden yeni çıkmış koyun başlı bir kadını
Keçi, inek, tilki başlı bir sürü insanı itiyorum otobüslerin önüne
Hepsi de şaşırıyorlar, yapmacıklaşıyo'lar
Düşünmemişler böyle bir son kendilerine besbelli, binlerce ayak olup kaçıyorlar
Kedi ayakları, tavşan ayakları, horoz ayakları, kendi ayaklarım
Beyaz sargılı bir bacak görüyorum sonunda, dizine dek kapalı
Sargıların açılıp çözülüvereceğini, altından bunca aradığım bir gerçeği göstereceğinden kuşkulanıyorum
İyileşmemiş bi' yaradaki titrek pembe etler, birleşmemiş kemikler bütünlüğümü sarsıyo'
Kendi vücudumun her parçasında kemiklerimin ayrı ayrı gelip bana dayandıklarını
Ve sağlam bir düzen kurduklarını düşünüyorum
Kadın bu bacakla terasın duvarına çıkıp yürümeye başlıyor
Adımlarını attığı noktadan duvarın bitimine dek olan yol epeyce uzun görünüyo' bana
Bir şeyin olup bitmesinden önce hep böyle uzadığını, yavaşladığını düşünüyorum
Birini kaldırıyo' ayağının
Bi' taş düşecek aşağıya, kadınla ilgisi yok
Önemsiz bir iş yaparmış gibi atacak kadın kendini aşağıya
Tek ayağının üstünde sallanıyo'