Πείσμα (Peisma)

[Verse 1]
Μόνο τ' όνομά μου, μόνο τ' όνομά μου και άλλα λίγα
Αυτά που λέει ο παππάς στην κολυμπήθρα
Αυτά που λέει η ταυτότητα, το θρήσκευμα, το ύψος κι η πατρίδα
Αυτά θα μπουν στην επικεφαλίδα, αυτά θα γράψει ο οίκος τελετών
Με γλώσσα πέτρινη στον κόσμο των μεγάλων
Αλλά ποντάρω στα λουλούδια του μπετόν
Ελπίζω να με θυμούνται για κάτι άλλο
Τελευταία το κούρασα πολύ
Ούτε που θυμάμαι πόσα πέρασαν σερί
Έχασα τα χρόνια μου μπορεί
Μα είπα «Δεν αφήνω το μολύβι πριν τελειώσει το κερί»
Δύο χρόνια γυρναγα από εδώ κι από εκεί μέχρι να βρω ένα νέο σπίτι να χτίσω μια νέα γέφυρα
Αλλά το σπίτι είναι όπου η καρδιά σου, άρα το σπίτι μου είναι τα Α4
Ο κύκλος μου είναι ο ίδιος στην ουσία
Περιπλανιέται σε σχολές και σε νοσοκομεία
Μισοί για γέννες, μισοί σε ψυχιατρεία
Περνάνε πόνο έξω απ' τα νεκροταφεία
Το άγχος που είχες για το πώς θα πας στις εξετάσεις
Γίνεται διπλό στις μαμάς σου τις εξετάσεις
Κι όλοι θέλουν να προλάβουν καταστάσεις
Μα ο θάνατος είναι αδελφός που δεν μπορείς να χάσεις
Κι εγώ είμαι νεύρα με φωτιά, νερό, με κρύο
Στο ένα χέρι χάρηκα και στο άλλο χέρι αντίο
Γράφω την αλήθεια στο θρανίο
Λέω ιστορίες των αδύναμων σε ακόμα ένα βιβλίο

[Pre-Chorus]
Σκέφτηκα πολύ τι ύφος θα έχει αυτός ο δίσκος
Ακόμα δεν το βρήκα μα το βρίσκω
Κι άμα ρωτήσουνε τι κάνω, συνεχίζω
Γαμω το σπίτι, δε σταμάτησα να ελπίζω

[Chorus]
Δεν είναι ηθικό να κάνω κήρυγμα
Δεν είμαι ειδικός να δώσω μήνυμα
Θέλω για εμένα πρώτα από όλα να είμαι στήριγμα
Μετά για 'σένα, μετά για 'σένα
Στον τοίχο γράφω «Αδελφέ μου, να προσέχεις»
Το ξέρω, όλοι κυνηγάμε τις ανέσεις
Εγώ σου εύχομαι όλα να τα μπορέσεις
Μα πρώτα πρέπει να αγαπάς αυτό που έχεις

[Verse 2]
Έχω δύο πόδια, δυό φτερά
Και δυο προσπαθειες ακόμα για να σπάσουνε
Είναι αστείο πως όσοι με προσπεράσανε
Τώρα είναι οι πρώτοι που τρέχουν να μ' αγκαλιασουνε
Μιλούν για εμένα, μιλούν σ' εμένα
Κι αναπολούν συχνά την πρώτη μέρα
Εγώ ορκίζομαι δε θυμάμαι κανέναν
Κι εγώ θυμάμαι καθαρά την πρώτη μέρα
Αν το καλοσκεφτείς, απλά μιλάω για εμένα
Σ' όλα τα κομμάτια που γράφω μιλάω για εμένα
Μα κάποιοι βλέπουν το πρόσωπό τους στα μούτρα μου
Κι αυτό είναι ό,τι πιο καλό ακούω για εμένα
Πολλοί μου λένε ότι δεν είναι στις μέρες τους
Θέλουνε να κόψουνε τις φλέβες τους, πρέπει να κάνω κάτι
Γι' αυτό αυτό που κάνω θέλει αγάπη
Γιατί υπάρχουν μέρες που δε συγχωρούνται λάθη
Θέλω να μιλήσω φιλικά, όλοι κυνηγάμε υλικά
Ψάχνουμε τα νέα ρούχα, νέα αμάξια, νέα κινητά
Χτίζουμε ανάμεσά μας νέα οχυρά
Ίσως αυτός να είναι ο τρόπος να ξεφύγουμε
Μα πάλι στα ίδια καταλήγουμε
Λες κι έχουμε όλοι καρτελακια τους ανθρώπους να συγκρίνουμε
Και κάπως έτσι τα σημαντικά θα φύγουνε
Κι εγώ είμαι κρύο με νερό, φωτιά, με νεύρα
Στο ένα χέρι κάρβουνο και στο άλλο χέρι πέτρα
Κάνω τη σελίδα σαίτα όπως μου έμαθες
Την αφήνω στο μπαλκόνι και φωνάζω «Πέτα»

[Pre-Chorus]
Σκέφτηκα πολύ τι ύφος θα έχει αυτός ο δίσκος
Ακόμα δεν το βρήκα μα το βρίσκω
Κι άμα ρωτήσουνε τι κάνω, συνεχίζω
Γαμω το σπίτι, δε σταμάτησα να ελπίζω

[Chorus]
Δεν είναι ηθικό να κάνω κήρυγμα
Δεν είμαι ειδικός να δώσω μήνυμα
Θέλω για εμένα πρώτα από όλα να είμαι στήριγμα
Μετά για 'σένα, μετά για 'σένα
Στον τοίχο γράφω «Αδελφέ μου, να προσέχεις»
Το ξέρω, όλοι κυνηγάμε τις ανέσεις
Εγώ σου εύχομαι όλα να τα μπορέσεις
Μα πρώτα πρέπει να αγαπάς αυτό που έχεις