Paytakht

پایتخت شهری که پر از اتفاقه
شلوغ مثل سابق
تهش واسه که بمیره تا بشه قصه کامل
این که بشناسیش تازه نصف راهه
پایتخت یه فاحشه‌ست
اسیر رابطه‌ست
میاد به خوابت شب
حشریه واسه صفر بیشتر
درگیرشن نصف این شهر
پایتخت یعنی گوشی که کره
میکنه
صدا اگزوز
ژست و پوز
حتی میکنه گدا بهت پشت
بی‌حس، فس، تلپ
مغز منگ، جسم کرخت
رو مردم کشیدن کرکره
گُلش تو دست جووناش میبنده نقش
با یه مشت خزعبل میشه گوشِ بیننده کر
خوشحالی ممنوع، هوشیاری سرکوب
میمونه چی؟
پایتختی که خوشکله از دور
میببنیش میگی چه خوشحاله
اَ نزدیک چش و چالش
کردتش بدترکیب
نویسنده هاش حتی نمیکنن خط خطی
همه میخوان باشن ساکنش
هویتو بدن با شهر خاتمه
صادره از تهران
اونجا که ریش و پشم
میشه چیره تهش
هر روز تیره میشه تیره تر
از بیرون یه جوون از تو یه پیرمرد
تفریحاش خوش طعمه
حق داری بگه گشنمه
همه تو قالب روشن فکر
ظاهرِ متفاوت، باطنِ مشترک
پایتخت مثل یه کارخونه‌س
نگهبانیش باتوم دست میگیره
چون دیدش مثل هوا آلوده‌ست
کوچه ها مارپیچ
خونه ها چنبره
زدن لا ماها
میگن اینا رو نگو
در میاد طرف بالا خواه
هرکی از خونش ساخته بن بست
ده سالش هم لات و گندست
دیر جنبیدی جاتو پر کرد