Patomata

Κάνω πως δεν ξέρω, κάνω πως δεν είδα
Προσποιούμαι πάλι και γελάω
Βλέπω τα ζευγάρια τα ερωτευμένα
Σαν πληγή σε κρύβω, δε μιλάω
Μα όταν γυρίζω σπίτι ξημερώματα
Σέρνομαι και χτυπιέμαι στα πατώματα
Μα όταν γυρίζω σπίτι μόνος το πρωί
Και τι δε θα `δινα να μ’ άνοιγες εσύ

Με τον εαυτό μου παίζω την παρτίδα
Προσποιούμαι πάλι πως νικάω
Κι όσο κι αν ματώνω, όσο κι αν λυγίζω
Δεν το παραδέχομαι ότι σπάω

Μα όταν γυρίζω σπίτι ξημερώματα
Σέρνομαι και χτυπιέμαι στα πατώματα
Μα όταν γυρίζω σπίτι μόνος το πρωί
Και τι δε θα `δινα να μ’ άνοιγες εσύ