Paronayak

Geçmiyordu zaman derin bi yaraydın sen
Bizim ki bitmek bilmeyen lanet bi araydı hem
Kim derdi ciğerlerim günaydınla sızlancak
Susmanı bile ben dinlemiştim yıllarca

Düşen tansiyonda pansiyonum oteldi
Kocan dediğin iş bitince kıçı dönüp yatan model mi?
Bana napıyosun dediğinde seni özlüyorum
Sen diye sorardım yani benim ki o denli

Hayallerim boğuldu kıyısında marmaranın
Sen böyle bağımlılıkken vücutta damar mı aradım
Paranoyak şizofren bi adamdı bana armağanın
Yıpranmış elimde yüzüğün süslese parmağımı

Canımı okusa dahi o kadın almaz ahımı
Üstüne basıp geçsende bu adam sanma bağırır
İçim bu gençliği kül eden bi yanma dağdır
Bitti dediğin o sokakta şuan darmadağınım

SÖN YADA YAN
UNUTMAK İÇİN BUNAYAN
Bİ ADAM DÜŞÜN HEP
KOLLARINDA ISINAN Bİ ADAM DÜŞÜN ÜŞÜR HEP
ES VE DOL SOL YANIMA ŞIRINGAM OL
SON DAMLASINI SOR KANIMA

Seninle bir günün sıcaklığını düşünsene
Bittiğin gün gittiğin ay bütün yaz üşür sene
Sanki bu soğukta imkansız kafayı üşütmemek
Elimde değildi uyku dalmadan düşünmemek

Nefesimi tuttum ben hayallere daldığımda
Başım ellerimin arasında bir başına kaldığında
Bütün beni sardığından yokluğunun varlığından
Sevmedim bu hayatı sen ellerimden aldığından

İki benimde bildiği bir sır tanıyorum
Soğukluğuna kafa tutuyorum şuan hırkamı yolup
Sanki yolum ölüm yokuşu bu seni hırgalıyor mu
Herkes bu yokuştan inmek ister bense tırmanıyorum

Biri de çıksın ve şu halime bi bok desin
Gördüğün herşeyin karşısında hiç ol sevip
Bu hastalık gözlerime gösterir bi çok seni
Zirveye ulaştığımda el uzatır şizofreni

SÖN YADA YAN
UNUTMAK İÇİN BUNAYAN
Bİ ADAM DÜŞÜN HEP
KOLLARINDA ISINAN Bİ ADAM DÜŞÜN ÜŞÜR HEP
ES VE DOL SOL YANIMA ŞIRINGAM OL
SON DAMLASINI SOR KANIMA