PARANOIA

Wszyscy wokół chcą, żebym zmienił się
Czemu ich nie obchodzi, czego tak naprawdę chcę
Pragnę ciebie - z tobą sen mieć
Ruszam gdzieś myślami hen
Resztę świata mam głęboko gdzieś
Siedzę znowu sam po nocach
Wiem, pewnie widzisz to po moich oczach
Wolałem ich dyktanda, bo byłem w nich najlepszy
Zboczenie ludzkie, bo nie mogą przestać pieprzyć
Gdybym był poetą, to napisałbym wierszyk
O tym jak ciebie kocham i jak mocno umiem tęsknić
Chłonę to lepiej, niż jakiekolwiek węzły
Boisz się łez? Ja o to, że mnie jutro skreślisz
Znowu chcę uciec i znowu te chore uczucie
Że wylecę za bardzo i prędko nie wrócę
Czuje się całkiem pusty
Zupełnie jak pustynia Gobi
Ucieczka to jedyne wyjście z paranoi
Trudno kogoś pocieszyć, ale najłatwiej zgnoić
Miłość jak feniks, w końcu będzie chciała się odrodzić
Płyń ze mną, nie wyskakuj z mojej łodzi
Wiem jedno, nie będziemy wiecznie młodzi
Co ze mną jest nie tak i o co chodzi?
Kiedy patrzę w twoje oczy, a ty się zatapiasz w moich
Ta pierdolona pustka bo nawet nie wiem jak mam te emocje ubrać
W słowa?