Paralyo (Hotel Ermou Live Version)

Και μοιάζει η ημέρα σαν να ‘χει ενωθεί με τη νύχτα
Και μοιάζει ο θάνατος σαν να `ναι η ζωή για μένα
Και της καρδιάς μου οι χτύποι φαίνονται στην οθόνη
Σαν μια ευθεία γραμμή συνεχόμενη
Και μοιάζει ο χρόνος που δίχως να θέλεις σταμάτησες
Διπλά να ‘χει ταράξει στο πρόσωπό μου
Και μ’ έχει αλλάξει

Και νιώθω το φόβο στο στήθος μου μέσα
Πικρό σαν απομεινάρι από καφέ σε φλιτζάνι
Και βλέπω το φως στου μυαλού στο δωμάτιο
Όσο πάει κάθε μέρα λίγο λίγο να σβήνει
Και μες στον καθρέφτη το πρόσωπό μου αλλάζει
Και γίνεται ένα πρόσωπο άλλο που δεν το γνωρίζω
Και με τρομάζει

Παραλύω
Νιώθω τον κόσμο κάτω απ’ τα πόδια μου να χάνεται
Σαν να πηγαίνω πρώτη μέρα στο σχολείο, Αύγουστος
Και στην καρδιά μου το θερμόμετρο να δείχνει μείον δύο

Παραλύω
Τα φρένα τρίζουνε η κόρνα ουρλιάζει
Δίπλα μου περνάει ξυστά το λεωφορείο
Και έχω στην σκέψη πως θα πρέπει κι άλλο χώρια σου να ζήσω
Παραλύω

Και βλέπω τη ζωή μου σαν ένα τοίχο γιγάντιο
Να υψώνεται στο τέρμα του δρόμου
Κι οι φωνές των παιδιών στην αυλή του σχολείου
Σαν πένθιμο στ’ αυτιά μου ηχούν εμβατήριο
Κι ο δρόμος που κάποτε μ’ έβγαζε
Στου σπιτιού σου απ’ έξω την πόρτα
Τώρα πια δεν υπάρχει

Παραλύω
Νιώθω τον κόσμο κάτω απ’ τα πόδια μου να χάνεται
Σαν να πηγαίνω πρώτη μέρα στο σχολείο, Αύγουστος
Και στην καρδιά μου το θερμόμετρο να δείχνει μείον δύο

Παραλύω
Τα φρένα τρίζουνε η κόρνα ουρλιάζει
Δίπλα μου περνάει ξυστά το λεωφορείο
Και έχω στην σκέψη πως θα πρέπει κι άλλο χώρια σου να ζήσω
Παραλύω