Πανσέληνος (Panselinos)

[Intro]
Λέει
Uh
Άκου

[Verse 1]
Αυτό που νιώθω είναι ασήκωτο, κι όχι αδικαιολόγητο
Δε θελω να μπω σπίτι κι έχω κάψει ένα ντεπόζιτο
Κατέληξα στα πιο λάθος στενά...
Με βλέμμα παγωμένο επιπλέω σαν τον φελλό στην πετονιά
Και περιμένω αυτό το κύμα να με πνίξει
Ή κάποιον να τραβήξει, αυτό το νήμα να τυλίξει
Ελπίζουμε ότι κάποιος το λιμάνι θα μας δείξει
Μα μόνοι μας σωνόμαστε οποίος και να βουτήξει
Κουκούλα για να μη βλέπουν καν
Οπτική επαφή μηδέν, τα μάτια μου πονάν
Ποιο μάθημα μαθαίνεις στα παιδιά πώς ν' αγαπάν;
Ό,τι και να τους δώσουμε χαμένο πάει αμα δε μάθουμε το τι ζητάν
Απόψε πιάνω το στύλο κι αλήθεια, δε με νοιάζει τίποτα
Τα likes και τα views η γνώμη του κάθε ειδήμονα
Μπαίνω και το φτύνω όπως παλιά που δε λεγόμουνα
Τότε που δεν κοιμόμουνα γιατί όνειρευομουνα

[Chorus]
Είμαι απ' αυτούς που είχαν τη δύναμη να σπάσουνε
Με τα παιδιά που 'χουνε μάθει να βουλιάζουνε
Αν θες να δεις τα ελαττώματα ν' αλλάζουμε
Το πρώτο βήμα είναι το από πού πηγάζουνε
Κι έχουνε πάψει να μου μοιάζουν όλα ανώφελα
Γιατί έχω μάθει πως ανθίζουν τα χαμόγελα
Σου το 'χα πει, κανείς δεν έλαμψε ανώδυνα
Το πιο μεγάλο φως χωμένο μες στα θεοσκότεινα

[Verse 2]
Όταν σκέφτηκες τι κάνω, σωστά μάντεψες
Είμαι ακόμα όπως με άφησες
Συγκατοικώ μ' έναν δαίμονα και κάτι μνήμες μάγισσες
Δηλαδή ακόμα είμαι αυτός που αγάπησες
Ανεβαίνεις ανηφόρες στην πανσέληνο
Μ' ένα παλιό αμάξι που καπνίζει σαν ηφαίστειο
Ανοίγεις το μπουκάλι σου και πας πίσω το κάθισμα
Ξαπλώνεις στη σιωπή κι αμέσως χάνεσαι στο διάστημα
Ατελείωτοι πλανήτες να φωτίζουνε τη λίμνη
Τα βήματα στην πόλη δεν αφήνουν πίσω ίχνη
Ό,τι επιμένει να χτυπάει κάτι σου δείχνει
Κι όσο δεν το ανοίγεις θα σε κλείνει
Στον τοίχο μου μαζεύτηκαν σκιές
Αν κάτι ζει για πάντα αυτό είναι μόνο το χθες
Να σε βλέπω να το κάνεις, δε μου φτάνει να το λες
Κι αυτό το λέω σ' εμένα, που μου υπόσχομαι συνέχεια όμως δεν κάνω αλλαγές
Θέλω να παίξω και να χάσω, για να 'χω επιθυμία
Να μπω να ξαναπαίξω δε μου φτάνει μόνο μία
Εμείς είμαστε οι ανήσυχοι, τα κόκκινα διαμάντια
Φτιάχνουμε το παζλ και το σπάμε σε κομμάτια

[Chorus]
Είμαι απ' αυτούς που είχαν τη δύναμη να σπάσουνε
Με τα παιδιά που 'χουνε μάθει να βουλιάζουνε
Αν θες να δεις τα ελαττώματα ν' αλλάζουμε
Το πρώτο βήμα είναι το από πού πηγάζουνε
Κι έχουνε πάψει να μου μοιάζουν όλα ανώφελα
Γιατί έχω μάθει πως ανθίζουν τα χαμόγελα
Σου το 'χα πει, κανείς δεν έλαμψε ανώδυνα
Το πιο μεγάλο φως χωμένο μες στα θεοσκότεινα

[Chorus]
Είμαι απ' αυτούς που είχαν τη δύναμη να σπάσουνε
Με τα παιδιά που 'χουνε μάθει να βουλιάζουνε
Αν θες να δεις τα ελαττώματα ν' αλλάζουμε
Το πρώτο βήμα είναι το από πού πηγάζουνε
Κι έχουνε πάψει να μου μοιάζουν όλα ανώφελα
Γιατί έχω μάθει πως ανθίζουν τα χαμόγελα
Σου το 'χα πει, κανείς δεν έλαμψε ανώδυνα
Το πιο μεγάλο φως χωμένο μες στα θεοσκότεινα