Σχεδόν τα τελειώσανε τα πάντα και σωπαίνει η φωνή μου
Μα νομίζω ήρθε η ώρα να σε πάω ένα ταξίδι
Κοντά στη γη μου
Στην απόμακρη περιοχή μου
Να γνωρίσεις πως είναι ο κόσμος μέσα απ’ το γυαλί μου
Γι’ αυτό αγάπη μου βάλε τη ζώνη και κράτα το χέρι μου
Υπόσχομαι ότι θα σου αρέσει, κι αν όχι
Υπόσχομαι να μη σε φέρω ποτέ στο λημέρι μου
Να μη δεις κατάματα της τρέλας μου την όψη
Λοιπόν που λες, όλα εδώ είναι περίεργα
Κάποιοι τα λένε άρρωστα, τρελά και με προβλήματα
Εγώ βλέπω εικόνες μες στα σκηνικά τα βίαια
Μα είναι όλα ασπρόμαυρα, ορίστε γιατί φοβήθηκα
Όλα εδώ είναι τόσο μοναχικά
Μα και παράλληλα, είναι τόσο ρεαλιστικά και όμορφα
Τα τριαντάφυλλα εδώ είναι γκριζωπά
Και ο ήλιος σαν τη μάνα μας σ’ αγκαλιάζει απλόχερα
Εδώ οι άνθρωποι λένε μια καληνύχτα
Και ας μη τους νοιάζει αύριο τι θα ξημερώσει
Εδώ οι άνθρωποι αγαπάνε τα ταξίδια
Και χαμογελάνε όταν κάποιος πάει τους πληγώσει
Εδώ το μίσος λέει θάφτηκε στο χώμα
Και βραβεύσανε αυτόν που του φύτεψε τη σφαίρα
Εδώ την αγάπη δεν θα βρεις στο πιόμα
Νηφάλια κολυμπάει χαμογελαστή στο αίμα
Ο κόσμος μου εδώ είναι μουντός, κουτσός, τυφλός, αδύνατος
Γέρος, νεκρός και ένα σκέτο βάσανο
Ο κόσμος μου εδώ είναι ο έρωτάς μου ο κρυφός
Η πεταλούδα που πετάει μπροστά μου προς το άπειρο
Από τον δικό μου κόσμο έχει περάσει κόσμος και κοσμάκης
Κανείς δεν έμεινε να δει το τέλος
Κι αυτό όχι γιατί έφταιγε το πεδίο της μάχης
Μα γιατί πονάει τόσο της βασίλισσας το βέλος
Που λες γλυκιά μου εδώ υπάρχει ακόμα λίγη αγάπη
Μα αν δε φοράς γυαλιά να ξέρεις δεν θα τη γνωρίσεις
Σου δανείζω τα δικά μου στην ανάγκη
Μα να είσαι χαμογελαστή αν θες να της μιλήσεις
Εδώ παίζει συνέχεια μία λούπα
Και αλλάζει ανάλογα τι αισθάνεσαι
Εδώ οι μπότες μας μιλάν με τα ταμπούρα
Και ονειρικά στιχάκια να γράψεις αναγκάζεσαι
Για τέλος θα σου μιλήσω για τους δρόμους
Τους δρόμους που μεγάλωσα κι ακόμα περπατάω
Γεμάτοι γέλια, φωνές, τραγούδια κι ορμές είναι για όλους
Γι’ αυτό παραπάνω τους αγαπάω
Σου δίνω το εισιτήριο της επιστροφής
Αν δε σου άρεσε ο κόσμος ο δικός μου δεν πειράζει
Ξανά κάνε το ταξίδι απ’ την αρχή
Και άκου τον δίσκο κάθε φορά που χαράζει
Σου δίνω το εισιτήριο της επιστροφής
Αν δε σου άρεσε ο κόσμος ο δικός μου δεν πειράζει
Ξανά κάνε το ταξίδι απ’ την αρχή
Και άκου τον δίσκο κάθε φορά που χαράζει