Όταν Θα Φύγω (Otan Tha Figo)

[Intro: Δημήτρης Κουφουδάκης]
Όσα τη μέρα θα ξεχάσω κάποια νύχτα θα 'μαι εκεί
Να τ' ανταμώσω μ' ένα πάθος γι' αναζήτηση
Όσα τη μέρα θα ξεχάσω κάποια νύχτα θα 'μαι εκεί (Και)
Να τ' ανταμώσω μ' ένα πάθος γι' αναζήτηση

[Verse 1: Δημήτρης Κουφουδάκης]
Εδώ οι αλήθειες πάνε κι έρχονται
Βαθιά φυλακισμένοι σε έναν κόσμο που δε βλέπουμε
Κι είπες πως θα το αντέχουμε
Γελάγαμε και τρέχαμε για να ξεφύγουμε
Τα πάντα δεν προβλέπονται
Ίσως μια μέρα τα γυρίσω τούμπα
Απελπισμένος να γλυτώσουμε από τη σκούπα
Σούπα, κούπα
Δεν έχεις φέτος μόνο με τους φόβους στούκα
Στην καταπίεση να φτιάχνουμε τη λούπα
Να μας φέρει πιο κοντά σ' εσένα που δε νοιώθεις, μούφα
Κι όσο παρερμηνεύεις την κατάσταση
Γιατί έτσι σε βολεύει
Να αποφεύγεις ό,τι μοιάζει με επανάσταση
Κι όλο να επαληθεύεις του κανόνες
Όσο ψάχνεις εξαιρέσεις από θέσεις
Που βλέπουν την άλλη διάσταση
Με τις πιο άγριες διαθέσεις
Και τις πιο διεστραμμένες ιδέες
Σαν κόρες που άδικα πέθαναν νέες
Σαν ιστορίες που πέρασαν από γιο σε πατέρα
Σα μυστικά που τα παιδιά δεν μαρτυρούν σε κανέναν

[Chorus: Lobo]
Ω-ωω
Κι όταν θα πιάσω ουρανό
Θα 'χω ιστορίες να πω
Ότι ποτέ δε γονάτισα
Ω-ωω
Κι όταν θα πιάσω ουρανό
Οταν θα φύγω από 'δώ
Θα πω δυό σπόρους πως άφησα

[Verse 2: Lobo]
Δεν ξέρω πως να χωθώ
Δεν ξέρω μέσα στο γραπτό μου πια
Με τι ν' ασχοληθώ
Έχω βρει δρόμο που με κάνει όλο και πιο μοναχικό
Και κάτι μέσα μου λέει ότι αυτό είναι το σωστό
Εγώ με αγάπησα με φτιάχνω
Μα τι θέλω απ' τους άλλους
Και όσο εγώ το προσπαθώ
Τόσο θα φτιάχνω αντιπάλους
Όπως το είπε ο Καράς
Θέλω δίπλα μου φίλους δασκάλους
Όχι πρόβατα, αλλά ταύρους
Να μην σκάζονται από τάφους
Λέει
Θέλω το σκύλο και τη γάτα μου
Να ζεσταίνουν τα βράδια μου
Να κοιτάζουνε τα μάτια
Κι αν κάποτε μοιράστηκα λάθος τα χάδια μου
Δε θα με κρίνουν, ξέρουν, είχα μάλλον τα σκοτάδια μου
Θέλω τα χρόνια μου πίσω
Ίσως να μην αγαπήσω
Μα ξέρω κάποτε πως έγινε
Θέλω στιγμές να κρατήσω
Όλο τον κόσμο να γυρίσω
Και πριν να φύγω να πω «Τίποτα δεν έμεινε»

[Chorus: Lobo]
Ω-ωω
Κι όταν θα πιάσω ουρανό
Θα 'χω ιστορίες να πω
Ότι ποτέ δε γονάτισα
Ω-ωω
Κι όταν θα πιάσω ουρανό
Οταν θα φύγω από 'δώ
Θα πω δυό σπόρους πως άφησα

[Verse 3: Δημήτρης Κουφουδάκης]
Στενεύει η θέα απ' το παράθυρο
Μα η πόρτα από το σπίτι μας παραμένει ανοιχτή
Φιλήσυχη φυλή φυλάει την έσχατη επιλογή μας
Και ο δρόμος σου καλός άμα σε βγάλει στην αυλή μας
Ή ζωή μας μια απ' τα ίδια, πάνω-κάτω
Αγώνας για να μπει φαΐ στο πιάτο
Το κεφαλι σου ψηλά θέλω γερό στομάχι και καλό κουμάντο
Περνά να χαιρετάς τον αδερφό σου πού και πού
Και να 'σαι εντάξει όταν μπαίνει το φως σου μέσα στο δωμάτιο

[Verse 4: Lobo]
(Ye, ye) Ξυνεις τις πληγές σου για να γίνουν πιο βαθιές
Μα όσο πιο βαθιά πληγή τόσο πιο φανερές ουλές
Όλες οι μέρες που περνάνε είναι δύσκολες, το ξες
Μα οι δυσκολίες σε διδάσκουν να είναι οι μέρες σταθερές
Ολα θα φτιάξουνε αρκεί να το πιστέψουμε, το μαύρο να πετάξουμε
Κάθε στιγμή να αδραξουμε, το καλούπι να σπάσουμε
Αφού ήδη το ζήσαμε, τα μάτια μας κι αν σταξουνε
Εδώ για όσα περάσανε, εδώ για όσα θα σκάσουνε

[Chorus: Lobo]
Ω-ωω
Κι όταν θα πιάσω ουρανό
Θα 'χω ιστορίες να πω
Ότι ποτέ δε γονάτισα
Ω-ωω
Κι όταν θα πιάσω ουρανό
Οταν θα φύγω από 'δώ
Θα πω δυό σπόρους πως άφησα