Otaghe Tarik Breck The line

وی هوای دپرس منو غمهام
فقط سیگاری که له میشه زیر لبهام/توی اتاق تاریک که همش تنهام
ضربه میزنه نور بهم و دستام
از خون پٌر مرد توام درک کن منو / ولی چاره چیه که راها هست بنبست
فکر گذشته ی تلخم رفت از سر
مثل هوای شهرم سرد هر شب
من از خیال بافتم رنگی به شادی
وقتی نمیبینم رنگی از نشونه پاکی / من نیازمه بزنم سر تو گاهی داد
خالی بشم اشکام بریزه رو گونه هام
من تنهام .. نه که خونواده نباشن / نه که دوستا نباشن / نه که فقیر باشم
من تو جمع ه خونواده با رفیق تنهام
یه کام سیگارو من فکر فردام ....

کروس :
خدا دریاب منو دریاب / تو اتاقم حبسم و امید به فردا
بستم بگو دردا بگو دردام منو بکشه تا اوج غمهام
از جسم سردم ببین اشک من از ...
گونه های سردم روونه میشه و فشار تو قلبم زندگیمو بهم ریخته قطعاً

خنده داره زندگی من چونکه / می چرخه زندگیم زیر چرتکه
نگا به دنیا همیشه که توی مشت و خاک جسم من همیشه که سرخه
حتی خونوادم شبا در اتاقم و نمیزنن / میترسن عصبی شم میترسن کاری کنم
میگن من دپرسم و بهم میخندن من پسرشونم نمیخوان برنجم ولی
خنده داره مرگم ذره ذره / توی بغض زندگین لحظه لحظه
منو صدا کن حتی از نگاه بچه میشه فهمید دل اونم اسیر درده
من تو بغضم هدیه ی غم شبو دارم / تو نگاهم ببین که خیلی کم دارم
منو ببخش اگه خیلی غمگینه شبام
اگه صبحای سپیدمم ابری هواش

کروس :
خدا دریاب منو دریاب / تو اتاقم حبسم و امید به فردا
بستم بگو دردا بگو دردام منو بکشه تا اوج غمهام
از جسم سردم ببین اشک من از ...
گونه های سردم روونه میشه و فشار تو قلبم زندگیمو بهم ریخته قطعاً