Όσο Γράφουμε Στίχο (Oso Grafoume Stixo)

[Chorus]
Θα βλέπω κάθε μέρα φως και τον κόσμο σου ανοίγω
Δεν έχω ανάγκη καμιά νύχτα που κράτησε λίγο
Δε μας σκοτώνετε ποτέ όσο γράφουμε στίχο
Τι να με νοιάζει αν θα πετύχω, μιλάμε σε τοίχο

[Chorus]
Θα βλέπω κάθε μέρα φως και τον κόσμο σου ανοίγω
Δεν έχω ανάγκη καμιά νύχτα που κράτησε λίγο
Δε μας σκοτώνετε ποτέ όσο γράφουμε στίχο
Τι να με νοιάζει αν θα πετύχω, μιλάμε σε τοίχο (ah)

[Verse 1]
Λίγο πριν πέσει το σκοτάδι θέλουν ν' ανακατευτώ
Θέλουν να με κάνουν σώνει και καλά να τους μισώ
Όσοι μπλέξανε μαζί μου έχουν κολλήσει στον ιστό
Θα πεθάνουνε αργά, δε θ' αντέξουνε στο πρώτο μισό
Μισό λεπτό και γίναν στάχτη, περνάω πάνω απ' τον φράχτη
Έχω τον νου μου, βλάκα, και τον στίχο νεκροθάφτη
Αν σου σπάσω το κεφάλι σίγουρα θα 'ν' απ' αγάπη
Να με βγάλω απ' το μυαλό σου, να μη σου θυμίζω κάτι
Οι πιο πολλοί είστε μουγκοί
Αν τους δώσω το μικρόφωνο πεθαίνουν όλοι απ' ανακοπή
Ξέχνα τα μεγάλα λόγια, τώρα φαίνεστε μικροί
Περνάω από πάνω σου εύκολα, σαν νόμος στη βουλή
Είναι συνωμοσία
Δε γνωρίσαμε την τάξη και η ζωή δεν είναι αστεία
Δεν τη γράφουν τα βιβλία
Σ' αυτό το περιβάλλον που δε νιώσαμε οικεία χτίσαν κι άλλη πολυκατοικία, κι άλλη πολυκατοικία

[Chorus]
Θα βλέπω κάθε μέρα φως και τον κόσμο σου ανοίγω
Δεν έχω ανάγκη καμιά νύχτα που κράτησε λίγο
Δε μας σκοτώνετε ποτέ όσο γράφουμε στίχο
Τι να με νοιάζει αν θα πετύχω, μιλάμε σε τοίχο

[Chorus]
Θα βλέπω κάθε μέρα φως και τον κόσμο σου ανοίγω
Δεν έχω ανάγκη καμιά νύχτα που κράτησε λίγο
Δε μας σκοτώνετε ποτέ όσο γράφουμε στίχο
Τι να με νοιάζει αν θα πετύχω, μιλάμε σε τοίχο

[Verse 2]
Λίγο πριν πέσει το σκοτάδι τα φέρνεις όπως τα θες
Δυό παράλληλες γραμμές από το σήμερα ως το χθες
Είναι η κόλαση στην πόλη κι είναι οι πόρτες ανοιχτές
Καίγεστε μ' όλους τους τρόπους και χωρίς επιλογές
Πιο μετά μένουμε μόνοι, εμείς κι οι άνθρωποι μας στο σαλόνι
Εμείς η μουσική μας κι όλοι οι δρόμοι
Αν της πεις πολλά για χαρακτήρα, αυτή ιδρώνει
Τον ψεύτικο της κόσμο κρύβει μέσα στην οθόνη
Κι αν τον θάνατο φοβάσαι, γιατί μιλάς και τρέμεις, βασιλιά;
Όποτε γυρίζω πίσω πέφτουνε απ' τα σκαλιά
Άσε με να σ' οδηγήσω με τα μάτια σου κλειστά
Εμένα κανείς δε νικά, τον χρόνο μετά σταματά
Οι άνθρωποι γίναν μηχανές, δε γελούν
Οι φόβοι πήρανε μορφή κι όπου κι αν πας θα σε βρουν
Οι άνθρωποι γίναν μηχανές και δε ζουν
Μόνο πληγώνουνε, φοβούνται τη βροχή δε θα 'ρθουν, δε θα ξανάρθουνε

[Chorus]
Θα βλέπω κάθε μέρα φως και τον κόσμο σου ανοίγω
Δεν έχω ανάγκη καμιά νύχτα που κράτησε λίγο
Δε μας σκοτώνετε ποτέ όσο γράφουμε στίχο
Τι να με νοιάζει αν θα πετύχω, μιλάμε σε τοίχο

[Chorus]
Θα βλέπω κάθε μέρα φως και τον κόσμο σου ανοίγω
Δεν έχω ανάγκη καμιά νύχτα που κράτησε λίγο
Δε μας σκοτώνετε ποτέ όσο γράφουμε στίχο
Τι να με νοιάζει αν θα πετύχω, μιλάμε σε τοίχο

[Chorus]
Θα βλέπω κάθε μέρα φως και τον κόσμο σου ανοίγω
Δεν έχω ανάγκη καμιά νύχτα που κράτησε λίγο
Δε μας σκοτώνετε ποτέ όσο γράφουμε στίχο
Τι να με νοιάζει αν θα πετύχω, μιλάμε σε τοίχο

[Chorus]
Θα βλέπω κάθε μέρα φως και τον κόσμο σου ανοίγω
Δεν έχω ανάγκη καμιά νύχτα που κράτησε λίγο
Δε μας σκοτώνετε ποτέ όσο γράφουμε στίχο
Τι να με νοιάζει αν θα πετύχω, μιλάμε σε τοίχο