origami

Widzę, wcale nie jest ci przykro
Więc dlaczego wciąż przepraszasz?
Głos oddajmy naszym czynom
I pozwólmy im zeznawać

Pomóż mi zrozumieć
Jakim cudem co dzień wdziewasz inną skórę
W oczy wmawiasz mi tę bzdurę
Za plecami ciebie nudzę

Znowu podziękuję
Znowu przyjdę i przytulę
Znowu płaczę, znowu snuję
Te łaskawsze scenariusze

Tak dużo było przed nami
A ty to spaliłeś, jak niepotrzebny wiersz
Znów płonie stos origami
Czy zauważyłeś, że wszystko ma większy sens?

Tak dużo było przed nami
A ty to spaliłeś, jak niepotrzebny wiersz
Znów płonie stos origami
Czy zauważyłeś, że wszystko ma większy
Sens?

Jestem jak wirus wchodzący w twe tkanki
Przyszywam cię nićmi
Jestem tą myślą przyprawiającą cię o ciarki
Gdy mówisz, że po wszystkim

Wzięłam swoje graty
Już zobaczysz jak mało ciebie beze mnie
Złożysz swoje origami, to twój dowód na papierze
Nawiedzam cię nocami między kurzem, a marzeniem
Sam przed sobą się przyznajesz, że ode mnie nie uciekniesz

Tak dużo było przed nami
A ty to spaliłeś, jak niepotrzebny wiersz
Znów płonie stos origami
Czy zauważyłeś, że wszystko ma większy sens?

Tak dużo było przed nami
A ty to spaliłeś, jak niepotrzebny wiersz
Znów płonie stos origami
Czy zauważyłeś, że wszystko ma większy

Zagryzam wargi, otwieram źrenice
Nie chce mi się już więcej krzyczeć
Zagryzam wargi, otwieram źrenice
Nie chce mi się już więcej krzyczeć
Zagryzam wargi, otwieram źrenice
Nie chce mi się już więcej krzyczeć
Zagryzam wargi, otwieram źrenice
Nie chce mi się już więcej krzyczeć
Zagryzam wargi, otwieram źrenice
Nie chce mi się już więcej krzyczeć