Ölüme İnat 2

[Verse 1]
Bu yirmi birlik yolculuğuma, bir şarkılık mola
Doğdu sorumluluk duygularım, hayat girdi zora
Nefes almam gerekliydi, oksijen değildi kova
Kimse fark etmedi bir bok, zaten olmuyordu soran

Her hafta bir parti, uyku düzeni falan yalan
Nereye gitti param, adamların birçoğu palavradan
Uzak okuldan ve aileden ve boş kalan zaman
Birkaç şarkı yazmak fakat, şarkılar da paçavradandı

Düzel desen yok bir boşluk, içindesin daima
Ve her dostun hain artık, her hayal bir facia
Yakınların öldüğü zaman, denen şey hep payidar
Ve bunların hep aynı döneme denk gelmesi manidar

Bu kez sağlam düştüm, bir daha kalkamıcam galiba
Gece bile küs durup, yüzüme gülmüyordu afitap
Olgunlaşıp, yorgun düşen ruhum hep bir mani var
Hayata dönmemek, fakat uyanma vakti haydi kalk

[Hook]
Göremediniz değil mi? Ben gibi bazen
Ben bile göremedim, kendimi zaten
Gün doğacak yine, belki de ben yine
Kendime yazı'cam derdimi
Ben, yine yazıyorum ölüme inat hey
Yine yazıyorum, ölüme inat hey
Yine yazıyorum, ölüme inat hey
Ölümüne yazıyorum, ölüme inat

[Verse 2]
Belli bir hedefim yok hep, uyku gözüm seyirmiş
Hem anladım ki tanınmak falan da çözüm değilmiş
Tabii ki hoş bir şey fakat, ağır geldi bünyeme
Can sıkıcı tek bir fotoğrafla, gelip durmam gündeme

Nedensizce bir hasret, oluştu eski günlere
Bakınca garipsiyorum hem de geldiğim bu günlere
Bir aydınlık arıyorum, bu karanlık dönümlere
Hem söylesene neden güleyim, sebep yokken gülmeme?

Bu depresif tavrı, dışarı vurmak yoktu yapımda
Ve hayır diyemediklerim de, bekliyordu kapımda
Gereksizdi sanıyorum ki, yarışmalara katılmam
Ve bir bok değiştirmiyordu, karı ve kızla takılmak

Esrarından hapından, uzak dur dedim kapılma
Zaten silineceksin bir gün, adın kalmaz akılda
Sadece daha güzel ve düzenli bir hayatın
Peşindeyim ben ölüme inat, görürsünüz yakında

[Hook]