Όλα στο Μυαλό (Ola sto Myalo)

Είναι ο ΑκροΒάτης
Όλα είναι στο μυαλό
Όλα στο μυαλό είναι

Όλα είναι στο μυαλό το πως τα βλέπεις
Υπακούμε σε ορέξεις
Η μέρα δε περνάει και ‘συ τρέχεις
Κομμάτια τα αισθήματα τα μάτια σκούπισες δειλά
Και τώρα σαν σκυλί, μόνος σου χάνεις τα βήματα
Στη νύχτα, γυρνάμε σπίτι πίτα
Στις σκέψεις βουτηγμένοι, τι θα δώσω και τι πήρα
Με σφίγγει η αλυσίδα στο λαιμό μου
Χαράματα ψάχνω να βρω τον εαυτό μου
Σε ιστορίες από πόνο και μελάνι
Ακροβατώ σε μία γκρίζα πλάνη
Για πες μου τι κατάλαβα που δε χάλασα χάρη σε κανέναν
Μαχαίρια έχω μπηγμένα μέσ’ τη μνήμη μου
Ξεσπάω στο μολύβι μου
Το μόνο που νιώθει αδερφέ μου
Γάμησε και τον Βάιο
Σου μιλάω γυμνός χωρίς συναισθήματα
Χωρίς χρήματα στο φως
Εδώ χορεύουμε, τα σπάει ο ρυθμός
Και έμεινε μόνο του το σαξόφωνο σαν ένα φίλος μου καλός
Με βιαστικά τσιγάρα ύστερα χάνομαι στο σκότος
Στα αρχίδια μου από σας αν πέσω πρώτος
Εχθρός μας ήταν πάντοτε ο χρόνος
Και οι αναμνήσεις μάγισσες που δεν αφήνουν τα παιδιά τους να χαρούν τον κρότο
Η φωνή τρεμάμενη στο κρύο
Τα χέρια μου τρεμάμενα δεν έχουνε τη δύναμη
Να δείξουνε τι έμεινε στους δύο
Και μοιάζει πάντα αστείο
Το παλικάρι εκεί στο τελευταίο το θρανίο
Συγγνώμη που δεν ήμουν αυτό που περιμένατε
Συγγνώμη που κατέληξα περίεργος μαλάκας
Δεν έχω να γραπώ για είτε φαίνεται ή δε φαίνεται
Ανάμεσα σε τόσα [?] πρόσωπα της πλάκας
Όλα είναι στο μυαλό ρε, μη το ψάχνεις
Όλα θα φύγουνε πριν καν το καταλάβεις
Όλα γυρνάν και πετάν αν τα μάθεις
Σήμερα αγάπα με και φτάσε ό,τι δε φτάνεις

Σήμερα αγάπα με και φτάσε ό,τι δε φτάνεις
Συγγνώμη που δεν ήμουν αυτό που περιμένατε
Συγγνώμη που η παράσταση δεν ήταν όπως τη θέλαν πολλοί
Συγγνώμη που κατέληξα περίεργος μαλάκας
Σήμερα αγάπα με και φτάσε ό,τι δε φτάνεις

Δίχως συζήτηση, η ελευθερία αγνοείται εκεί έξω
Τα μάτια βλέπουνε τόσα πολλά
Μέσα στο χρόνο η ψυχή μας, κοίτα τρομοκρατείται
Τα ακουστικά στ’ αυτιά και τα μάτια μας χαμηλά
Η ζωή μας με ρυθμό, με στίχο και μελωδία
Άλλων ματζόρε, άλλων μινόρε
Έτσι είναι η κοινωνία
Την αλήθεια δεν την έμαθε κανένας στα βιβλία, είναι ειρωνεία
Μες στα μάτια μας ζει η φοβία
Βλέπω πρόσωπα στενάχωρα, ανθρώπους θυμωμένους
Σε μια ζούγκλα που μας λένε πως ζούμε αρμονικά
Βλέπω φιλίες να χαλάνε
Ανθρώπους αγαπημένους να ξεκόβουν παρτίδες για μουνιά και για λεφτά
Τι στο διάολο έχει μολύνει αυτήν εδώ την κοινωνία
Ποιος το άναψε και στη λύπη έδωσε φωτιά
Ποιος έγραψε στο δρόμο τη δικιά του ιστορία
Σου είχα πει άμα θυμάσαι τα μάτια λένε πολλά
Μα εγώ φοβάμαι
Βλέπω τόσα τέρατα τριγύρω να πετάνε με μανία πτώματα μες στη πυρά
Ηγεσίες να μας δίνουνε έτσι απλά στο λύκο
Και αυτός να μη λυπάται ούτε έστω τα παιδιά
Στην αμμουδιά, ζωγραφίζω κάτω από την πανσέληνο
Τουλάχιστον εδώ νιώθω λίγη ελευθερία
Η αγάπη τώρα βρίσκεται σα νερό στην έρημο
Λέγε, θα πέθαινες για μια αληθινή φιλία;

Είναι ο ακροβάτης
Είναι Παράσταση LP
Όλα στο μυαλό