Οι Χωρισμένοι (Oi Chorismenoi)

Δεν έχω λόγο να σου κρύψω την αλήθεια, τ’ ακούς;
Kαι τις ενδόμυχες στραβές δεν αντέχει ο νους
Μπορεί να είμαι ένας αλήτης μα έχω κούκλα ψυχή
Κι αν σε ταλαιπωρώ είναι που δεν με ξέρεις πολύ!

Να τι έχανα ο μαλάκας που έκανα τον γαμπρό
Επιτέλους όμως πέταξα μακριά το κακό
Και παίζω πάλι την μπαλίτσα μου και μόνος το ζω
Δεν θα λύσω κανενός εγώ το ψυχολογικό
Τώρα θα ρεφάρω, κοζάρω με αλάρμ
Χτυπώ την μοίρα σαν σφαίρα μπουκάρω, Shazam!
Tην φύρα ας πετάξω παραπέρα, ωχ αμάν, αμάν!
Παραλήρημα με μία ρίμα αφιερωμένη στους χωρισμένους, γειά χαρά νταν!
Βρέθηκα προ τετελεσμένου γεγονότος, ούτε τελευταίος, ούτε ο πρώτος
Κι είχα στο μυαλό μόνο την καταστροφή, όμως το βάρος όταν φεύγει ξεκινά η ζωή

Οι χωρισμένοι το γιορτάζουνε πολύ
Δεν έχει η αγάπη λογική
Οι χωρισμένοι το γιορτάζουνε πολύ
Ο έρωτας ασθένεια φονική

Θέλω απέναντί σου η ξήγα μου να είναι σπαθί
Αλλά άμα δεν μπορώ να σε έχω τότε ας πάει στην ευχή
Δεν θες μπλεξίματα ρε μούρη με δικούς μου ρυθμούς
Γιατί οι δικοί μου οι ρυθμοί είναι μόνο για παλαβούς!

Τι να κάνουμε; Άλλο δεν πάει, να το ζορίσουμε δεν γίνεται η αγάπη πονάει
Θα μείνει... Να τη σέρνουμε δεν πάει και τι θα γίνει;
Ότι παίρνει πίσω, άλλο τόσο δίνει
Τώρα και αν με χάρο ρολάρω στα μπαρ
Να πίνω μπύρα δεν παίρνω χαμπάρι ούτε καν
Στη γύρα να φτιάξω χαρακτήρα, θα κάνω μπαμ!
Παρανάλωμα 1000 γάρα, λευτεριά στους ξεθυμασμένους έρωτες man!
Αχ φτάνει, τέρμα, δεν κάνει, στο ταβάνι ρίχνω ματιές, φυσάω ντουμάνι
Μην ανησυχείς επιβιώνω είμαι αλάνι, έτοιμος να κάνω κάθε πληγή μου να γιάνει

Οι χωρισμένοι το γιορτάζουνε πολύ
Δεν έχει η αγάπη λογική
Οι χωρισμένοι το γιορτάζουνε πολύ
Ο έρωτας ασθένεια φονική