Οι Δεκαπέντε (Αμνηστεία 64)

Κοράκου χρώμα τα μαλλιά κι ασπρίσανε
Απ' τη μεριά της εξορίας γυρίσανε

Το σπίτι αδειανό σβησμέν' η φωτιά
Ο κάμπος πληγή
Ο τάφος μικρός
Η μάνα δεν ζει
Κι ένα πουλάκι λαλεί
Πατέρας γιός πρώτη φορά φιλήθηκαν
Γνώρισ' ο κόσμος τ' άσπρα μαλλιά θυμήθηκαν

Σπαθίζει τις πίκρες
Ήλιος λαμπρός
Στους δρόμους γιορτή
Τραγούδι ανεμίζει
Πλήθος λαός
Κι ένα πουλάκι λαλεί:

-Είμαστ' οι πρώτοι κι ακολουθάνε
Αναστημένοι χίλιοι νεκροί
Ίδιοι καιροί ξημερώνουνε πάλι
Να η φωτιά να η ζωή
Report lyrics