Odos Monaxias

[Κουπλέ 1]
Νύχτωσε η μέρα, πάει κι η Δευτέρα
Όπως και η καρδιά μου ο καιρός μουντός
Σε βαθιά σκοτάδια ρίχνεις παραγάδια
Τα άπλετο σου φως και ‘γω εκτός

[Γέφυρα]
Κλείνω μάτια μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου ο καημός μου με ‘χει βγάλει
Η σιωπή σου προδοσία ονομάζεται
Μες τη δίνη του θυμού με ρίχνει πάλι

[Προ-ρεφρέν]
Οδός μοναξιάς ξημερώματα
Σ’ ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω

[Ρεφρέν]
Οδός μοναξιάς τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με ‘χεις ξεχάσει και ‘σύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα

[Κουπλέ 2]
Άνθρωποι περνάνε, έρχονται και πάνε
Με τα βήματα σου δεν πατάει κανείς
Κάποια δίπλα τρέχει, τ’ άρωμά σου έχει
Πλάνη της στιγμής, δε θα φανείς

[Γέφυρα]
Κλείνω μάτια μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου ο καημός μου, μ’ έχει βγάλει
Η σιωπή σου προδοσία ονομάζεται
Μες τη δίνη του θυμού με ρίχνει πάλι

[Προ-ρεφρέν]
Οδός μοναξιάς ξημερώματα
Σ’ ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω

[Ρεφρέν]
Οδός μοναξιάς τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με ‘χεις ξεχάσει και ‘σύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα

[Προ-ρεφρέν]
Οδός μοναξιάς ξημερώματα
Σ’ ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω

[Ρεφρέν]
Οδός μοναξιάς τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με ‘χεις ξεχάσει και ‘σύ και τα θαύματα
Οδός μοναξιάς, τα χαράματα