Ο Τρυγητής (O Trygitis)

Τα κάλλη σου βατόμουρα κι είπα να σου τα κόψω
Αγκάθια μ’ αγκυλώσανε μα ό,τι είναι θα τελειώσω
Εμένα κι αν μου τ’ αρνηθείς κι ώσπου να καμαρώσεις
Θα ’ρθει ο άγριος τρυγητής κι ό,τι έχεις θα του δώσεις
Γι’ αυτό λοιπόν τα κάλλη σου σε μένα να τα δώσεις

Παράβλεψε τα λάθη μου και τα ελαττώματά μου
Κοίτα πως τρέμει η ανάσα μου και τ’ ακροδάχτυλά μου
Στο φως που τρέχει γρήγορα ν’ ανέβεις γητευτή μου
Κι αν γελαστώ κι αν τυφλωθώ, θα ’ναι η αμοιβή μου
Στο φως ν’ ανέβεις και να ‘ρθεις, αυτή ’ναι η γιορτή μου

Θέλω να πω στους βάρβαρους και στους ειδωλολάτρες
Πως έχω βάρος και Θεό και γι’ αυτονών τις πλάτες
Θεό που κάθεται στη γη ξέρω τη γειτονιά του
Που `χει την αυταρέσκεια και δε θωρεί μπροστά του
Μα σαν θα `ρθει ο τρυγητής, θα βρει τη γιατρειά του
Θα `ρθει ο άγριος τρυγητής, να βρει τη γιατρειά του