Ο Πειραιάς στην Πλάτη Μου (O Peiraias stin Plati Mou)

(...)
Είμαι απ’ την πόλη και παιδί του αιώνιου πρωταθλητή
Μα έχω αφήσει πολύ χώρο στην καρδιά μου
Για να χωρέσω πρώτη και καλύτερη και πάνω απ’ όλους
Την αναρχική βυσινί θεά μου
Οι γειτονιές εν τη ενώσει
Κι οι πειρατές εν πάση περιπτώσει
Παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους
Δίνω το έναυσμα, βάζω το πυρ
Οι αλήτες στην Ελλάδα ν’ ακονίσουν τα νυστέρια τους
(...)

[Chorus]
Δεν είναι χρέος, είναι το γινάτι μου
Δεν είναι από ανάγκη, άλλ’ απ’ την αγάπη μου
Δεν είναι όρκος, είναι η ζωή μου
Γι’ αυτό και κουβαλάω τον Πειραιά στην πλάτη μου

Δεν είναι χρέος, είναι το γινάτι μου
Δεν είναι από ανάγκη, άλλ’ απ’ την αγάπη μου
Δεν είναι όρκος, είναι η ζωή μου
Γι’ αυτό και κουβαλάω τον Πειραιά στην πλάτη μου

[Verse 2]
(...)
Τι μόνο αγάπη ρε; Τι μαλακίες μας λέτε;
Πιστολάδες στο χαρτί
Και μπροστά μας σαν πουτάνες κλαίτε
Πως την είδατε ρε μάγκες, που το πάτε;
Σε τι πράγμα αναφέρεστε ακριβώς όταν μιλάτε;
Κι αν χρίσαμε πρωταθλητές επάνω στην Αθήνα
Κι αν παίζουνε φιλίες τώρα κι όλα είναι φίνα
Κι αν μπορείτε να θυμάσαι διαρκώς
Εδώ κάτω θα’ναι πάντα βλάκα Άλφα Πειραιώς
Γειά σου Πειραιά μου, αρσενικός ηχείς στ’ αυτιά μου
Γνήσιο παιδί σου, όχι μόνο απ’ την καρδιά μου
Αλλά επειδή το γράφει κι η ταυτότητά μου
Αφιερώνω σ’ όλα τα λιμάνια τα λεγόμενά μου
(...)

[Chorus]
Δεν είναι χρέος, είναι το γινάτι μου
Δεν είναι από ανάγκη, άλλ’ απ’ την αγάπη μου
Δεν είναι όρκος, είναι η ζωή μου
Γι’ αυτό και κουβαλάω τον Πειραιά στην πλάτη μου

Δεν είναι χρέος, είναι το γινάτι μου
Δεν είναι από ανάγκη, άλλ’ απ’ την αγάπη μου
Δεν είναι όρκος, είναι η ζωή μου
Γι’ αυτό και κουβαλάω τον Πειραιά στην πλάτη μου