Ο Ντικ (O Dick)

[Στροφή 1: Μαρία Δημητριάδη]
Η πέτρα σταυρωμένη από τον άνεμο
Ο άνεμος η σιγαλιά
Δεν ακούγεται τίποτα
Μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας
Κι η πέτρα της καρδιάς μου δουλεύεται
Με το θυμό και με τον πόνο
Βαριά, σιγά και σταθερά

[Γέφυρα: Μαρία Δημητριάδη]
Μπόλικη πέτρα
Μπόλικη καρδιά
Να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες
Τα λαϊκά μέγαρα, τα κόκκινα στάδια
Τα λαϊκά μέγαρα, τα κόκκινα στάδια
Και το μεγάλο μνημείο των ηρώων της επανάστασης

[Στροφή 2: Σάκης Μπουλάς]
Να μην ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
Ναι, ναι του σκύλου μας του Ντικ
Της ομάδας του Μούντρου
Που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι
Γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους
Να μην ξεχάσουμε, σύντροφοι, τον Ντικ
Το φίλο μας τον Ντικ
Που γάβγιζε τις νύχτες
Στην αυλόπορτα αντίκρυ στη θάλασσα
Κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
Στα γυμνά πόδια της λευτεριάς
Με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
Πα στο στυλωμένο αυτί του

[Στροφή 3: Μαρία Δημητριάδη]
Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
Δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι
Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι να γαβγίζει χαρούμενος σε μια διαδήλωση
Περνοδιαβαίνοντας κάτου απ’ τις σημαίες μας έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
Μια μικρή πινακίδα, «κάτω οι τύραννοι»
Ήταν καλός ο Ντικ
Περνοδιαβαίνοντας κάτου απ’ τις σημαίες μας έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
Μια μικρή πινακίδα, «κάτω οι τύραννοι»
Ήταν καλός ο Ντικ
Περνοδιαβαίνοντας κάτου απ’ τις σημαίες μας έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
Μια μικρή πινακίδα, «κάτω οι τύραννοι»
Ήταν καλός ο Ντικ