[Chorus]
Και μου 'πε
"Ποιος σε ξέρει στ' αλήθεια; Πόσοι σ' ακούνε; Σε πόσους μιλάς;
Πες μου ποια μάσκα φοράς
Πες μου τι θα 'λεγες πριν το "καλά" σου γίνει συνήθεια"
Και μου 'πε τα πάντα
Με μάτια σαν μαύρα φεγγάρια
Όλα όσα φοβάται να νιώσει
Και σώπασε πριν ξημερώσει
[Verse 1]
Δεν πίστευα στη μαγεία όταν ήμουνα μικρός
Είχα μεγάλη δυσπιστία, συνεπώς
Δεν με ενθουσίαζε το ότι έκοβε στα δυο μια κοπέλα
Αφού δεν έκοβε στα δυο τον εαυτό του ο ταχυδακτυλουργός
Μα ύστερα έμαθα να γίνομαι αόρατος
Όσο οι άλλοι έλεγαν "διάλεξε ένα φύλλο, δες το και μη μου το πεις"
Και εντυπωσίαζαν τους αφελείς με τρυκ
Περνούσα μέσα από τοίχους
Τους δικούς μου δεν τους πέρναγε κανείς
Εκτός από 'κείνο το κορίτσι, γιατί κάθε καλή ιστορία έχει ένα κορίτσι
Και κάθε κορίτσι, δέκα λόγους για να το ερωτευτείς
Και τρεις για να το μισήσεις, δύο για να το αγαπήσεις
Και μια καλή ιστορία για να πεις
Χαμένη νιότη, σκουλαρίκι στο φρύδι
Ήταν στο πέμπτο ποτό ήδη, γέλαγε σαν υστερική χωρίς να ξέρει γιατί
Σαν να 'χω γράψει δέκα ίδιες ιστορίες νιώθω
Μα στο πετσί μου κάθε μια είναι διαφορετική
Τα deja vu μου κάνω ποίηση στα ραντεβού που υπό πίεση
Κόβω στα δυο τον εαυτό μου και χαρίζω τον μισό μου
Και ενώ όλες με ρωτούσαν πώς το κάνω, εκείνη μου 'πε
"Κόψε εμένα"
Κι εγώ απλά διηγήθηκα τα παραπάνω
[Chorus]
Και μου 'πε
"Ποιος σε ξέρει στ' αλήθεια; Πόσοι σ' ακούνε; Σε πόσους μιλάς;
Πες μου ποια μάσκα φοράς
Πες μου τι θα 'λεγες πριν το "καλά" σου γίνει συνήθεια"
Και μου 'πε τα πάντα
Με μάτια σαν μαύρα φεγγάρια
Όλα όσα φοβάται να νιώσει
Και σώπασε πριν ξημερώσει
[Verse 2]
Οι ματωμένες ιστορίες μας
Οι πιο μεγάλες αμαρτίες μας
Αυτά τα ανήσυχά μας είκοσι
Μετά την επικίνδυνη εφηβεία μας
Έχουν φαντάσματα οι τοίχοι μου
Έχουν φαντάσματα οι στίχοι μου
Κι όσο αδειάζουν οι ελπίδες μου
Με τρομάζει που γεμίζουν οι σελίδες μου
Η μετά θάνατον ζωή με αγχώνει
Κι ας μη βρήκα τη ζωή πριν απ' τον θάνατο ακόμη
Κι ας μη βρήκα λόγο να ανυπομονώ για το Σάββατο
Κι ας καίω το βιβλίο για να μην δω πώς τελειώνει
Μιλάω πίσω απ' τον θόρυβο
Χορεύω στης ζωής τον απόηχο
Μεθάω από νωρίς όταν βγαίνω
Γιατί το να περνάω καλά μου φαίνεται ζόρικο
Κι ύστερα κλείνομαι σπίτι
Να στραγγίξω λίγη έμπνευση από ό,τι μου λείπει
Να στραγγαλίσω το μολύβι
Να φιλήσω το κενό
Και τις μουτζούρες μου να κάνω παραμύθι
Ναι
Δώσε μου μισό "για πάντα" να σου πω
Τον τελευταίο καιρό όλα όσα μου στέρησαν ύπνο
Αν στα τριάντα είμαι παιδί
Πες μου πώς κάποιος θα 'ναι εδώ
Πες μου πώς δε θα παίζω πάλι μόνος στον κήπο
Τον καλλιτέχνη της απόδρασης
Ο Καλλιτέχνης της Απόδρασης (O Kallitexnis tis Apodrasis) was written by Solmeister.
Ο Καλλιτέχνης της Απόδρασης (O Kallitexnis tis Apodrasis) was produced by Solmeister.
Solmeister released Ο Καλλιτέχνης της Απόδρασης (O Kallitexnis tis Apodrasis) on Mon May 07 2018.